Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Άνευ λόγου...

Άνευ λόγου ύπαρξης το ιστολόγιο αυτό.
Κι όμως αν το ψάξουμε καλύτερα θα βρούμε πως κάτι μας βασανίζει πάντα στη ζωή μας, ακόμα και σε επόχες πλήρους ηρεμίας -αν υπάρχουν δηλαδή-. Έτσι λοιπόν και εγώ αποφάσισα αντί να δυσανασχετώ με κάθετι μη επιθυμητό που μου συμβαίνει να το ρίξω στην συγγραφή. Μια συγγραφή που θα μας δώσει την δυνατότητα να κάνουμε ένα ιδεατό πλέγμα εμπειριών.
Και ξεκινάω από το απόλυτο μηδέν. Η ζωή μου αυτή τη στιγμή μπορεί να θεωρείται ήρεμη, πλουσιοπάροχη, με δράση -και αντίδραση,γιατί αλλιώς δε θα είχε ενδιαφέρον- αλλά στάσιμη. Τίποτα καινούριο, τίποτα που να σου δώσει πνοή για περισσότερα,για την υπέρβαση, για το καλύτερο αύριο. Οπότε καταλαβαίνετε, είμαι κλινική περίπτωση, πρέπει κάποιος να μου δώσει το οξυγόνο που χρειάζομαι.
Τώρα...αν το πάρω γρήγορα ή σε βάθος χρόνου αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά εδώ ελπίζω θα είμαστε και θα το δούμε αυτό, μέχρι αύριο που θα ξαναβρεθούμε... Καλώς σας βρήκα!