Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Reminder


Υπάρχουν στιγμές στη ζωή τελικά που έρχονται για να σου θυμίσουν τις βασικές αξίες ή προσδοκίες σου σε αυτόν τον κόσμο. Είναι αυτές οι στιγμές, οι συγκυρίες αν θες, που σε κάνουν να δεις μπρος στα μάτια σου, τι είναι αυτό που ζητάς, τι είναι αυτό που κατάφερες, αλλά κι αυτό που κυνηγάς.

Σήμερα ήταν μια τέτοια στιγμή, κάτι σαν βραδιά ανασκόπησης. Μέσα σε δύο ώρες, σε τρεις αποσπασματικές συζητήσεις, πέρασαν από μπροστά μου εικόνες, αναμνήσεις, αλλά και πνιγμένα «θέλω» που είχα να σκεφτώ καιρό. Άνθρωποι που τους βλέπεις μια στο τόσο, αλλά τους αγαπάς γιατί έχουν «κάτι».

Από την άλλη, θυμάσαι πως υπάρχουν άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν στην καθημερινότητά σου, προσφέροντάς σου μόνο το απόλυτο τίποτα που τους διακατέχει. Αντιπαθώ αυτό το είδος των ανθρώπων, το μοχθηρό είδος των ουδέτερων.

Τον κακό μπορώ να τον πολεμήσω, τον καλό να τον εκτιμήσω, τον μαλάκα να τον ελέγξω… Τον σιωπηλό, όμως, δεν μπορώ να τον μαντέψω. Πανανθρώπινο το μήνυμα της σκέψης, αλλά εν προκειμένω πέρα για πέρα αληθινό. Αλήθεια, εγώ τους ουδέτερα άοσμους ανθρώπους τους τρέμω – δεν ξέρεις πότε θα στην κάνουν τη μαλακία και θα τρέχεις.

Το να με αντιπαθείς εν συνόλω το αποδέχομαι πλήρως, το να με συμπαθείς επίσης. Το να με συμπαθείς υπό (δικούς σου) όρους, συγγνώμη αλλά δεν θα στην κάνω τη χάρη να το πετύχεις. Όσο προσωπικό μου επίτευγμα είναι η αντιπάθεια, τόσο προσωπική είναι και η συμπάθεια. Δεν θα γίνω άλλος για να σου αρέσω, ούτε εσύ για να αρέσεις σε μένα. Κάπου στα μισά θα βρεθούμε. Όταν, όμως, αυτά μπερδεύονται, καταντά μύλος το ζήτημα.

Το κακό με μένα (και κάποιους άλλους ανθρώπους επί γης φαντάζομαι) είναι πως απογοητεύομαι, πως με παίρνει από κάτω. Λάθος, αλλά πλήρως αληθινό κι αυτό. Βλέπεις την απόρριψη και την πραγματεύεσαι μέσα σου, συνήθως αυτοκαταστροφικά. Έτσι και αυτό τον καιρό, στις αυτοκαταστροφές το ρίχνω, μπας και φτάσω στο κατώφλι των 26 λίγο πιο σοβαρός.

Ένα ακόμα κακό είναι πως δεν έχω διάθεση να σου δώσω σημασία. Λέγε ό,τι θες, λίγο με νοιάζει. Η απογοήτευση ευτυχώς δεν δίνει σκυτάλη στη θλίψη, αλλά στην αδιαφορία. Χρήσιμη στην περίπτωσή μας.


Και να θυμάσαι: Ξεκινώντας κάτι, κάτι ονειρεύτηκες να πετύχεις. Μην το ξεχάσεις ποτέ. Κι αν το φτάσεις, δημιούργησε ένα άλλο, καλύτερο. Μην τα παρατάς, έχεις λόγο που προσπαθείς για κάτι. Στον δρόμο δεν βγαίνεις μόνο για τη βόλτα, βγαίνεις κυρίως για προορισμό.