Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Mainstream club? Ποτέ ξανά!

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι με κάνει και είμαι τόσο εθισμένος με την ελληνική μουσική, ώστε να φτάσω στο σημείο να έχω αφιερώσει σχεδόν όλο μου τον εαυτό σε αυτήν..

Σαν παιδί κι εγώ χτες αποφάσισα να βγω, να πάω να πιω ένα ποτό, να δω λίγο (ωραίο) κόσμο και να ακούσω φυσικά μουσική. Όμως, αποφάσισα να βγω όπως όλοι οι άνθρωποι, όχι στο acanthus που κανείς δεν καταλαβαίνει πως είναι σε club αλλά σε πίστα. Και πήγα χωρίς πολύ σκέψη το ομολογώ στο W.

Και εκεί αρχίζει ο προβληματισμός μου. Ένας χώρος που κανείς δε μιλάει σε κανέναν, μια μουσική που την ξέρουν μόνο αυτήν που την παίζουν και οι βασικοί θαμώνες και μια κουλτούρα τόσο έξω από την ελληνική που απορούσα γιατί αυτοί οι άνθρωποι, μαζί τους κι εγώ έχουν κάνει το W, το πιο hot club γι’ αυτήν την σεζόν.

Θα μου πεις μα κι εσύ το καλοκαίρι στο W μια χαρά περνούσες… Ναι τ’ ομολογώ! Πέρασα ένα βράδυ καλά και αυτό ακριβώς επειδή θυμάμαι από τα ηχεία του W να ακούγεται «…αν η ομορφιά ήταν χρυσός, θα ήσουν θησαυρός, θα ήσουν θησαυρός…». Εντάξει όταν έπαιζε τσιφτετελάκι γίνεται εγώ να μην περάσω καλά?

Άσε που τελικά οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα σε τέτοιους χώρους. Παίρνουν ένα ύφος τύπου «… είμαι η Lady Gaga και μόλις αρχίζω το show μου…». Επίσης για κάποιο ανεξήγητο πάλι λόγο ο κόσμος νομίζει πως επειδή του έκλεισε κάποιος γνωστός του ένα τραπέζι σε εμφανές σημείο της αρένας του club, έχει γίνει ξαφνικά ο απόλυτα υπερκοσμικός celebrity και όσοι βρίσκονται σε κατώτερο ή ανώτερο stage από αυτόν και την παρέα του έχει έρθει να τον θαυμάσουν…

Άσε που είναι τόσο αλλού η μουσική κουλτούρα των μαγαζιών αυτών που πραγματικά μένω άφωνος. ΟΚ το μαγαζί είναι ευρωπαϊκού προφίλ, δε θες να βάλεις λαϊκό πρόγραμμα, και απόλυτα σεβαστό ρε φιλαράκι μη βάλεις. Δηλαδή ας μην έβαζες ποτέ τον Πλούταρχο το καλοκαίρι, να ήξερα και εγώ που πάω. Αλλά δεν είναι λίγο κουλό να έχεις ένα τέτοιο μαγαζί, να κάνεις ένα σούπερ wow promo για το τάδε πάρτυ σου, και όταν πας να παίξεις αυτό το ντροπιαστικό ελληνικό και για μας τους κρυφο-σκύλους να μου το αρχίζεις με Αντώνη Ρέμο; Δηλαδή συγνώμη το «Κομμένα πια τα δανεικά» είναι ευρωπαϊκού προφίλ τραγούδι; Ο Ρέμος εκείνη την ώρα παύει να είναι λαϊκός και δένει ολόμαλλα με τους Vegas, τον Mark Angelo, την Saya και τους Otherview? Αυτούς μάλιστα παίχτους! Γιατί κάνεις ένα άνοιγμα στην καθαρόαιμη ποπ ελληνική μουσική σκηνή, αλλά τον Antonio τι τον ταλαιπωρείς; Αμαρτία απ’ το Θεό!


Έτσι σεβαστικά λοιπόν κι εγώ κάπου στις 3 πήρα το παλτό μου και ξαναβγήκα στον κρύο αέρα της Πειραιώς υποσχόμενος κυρίως στον εαυτό μου να μην τον υποβάλλω ξανά σε τέτοιο μαρτύριο! ΟΚ δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και το ομολογώ « Δεν πέρασα καλά στο #1 club της Αθήνας!». Θέλω γαρούφαλα, μπουζούκια, καπνούς και λαμέ ρούχα από μουσικοαστέρα της 10ετίας να μου τραγουδάει μέσα από το λαμπερό του κουστούμι «Μόνο για σένα κάνω όνειρα ξανά, μόνο για σένα διαγράφω τα παλιά…»