Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Νυχτερινός καθρέφτης

Πολλές νύχτες θέλω να κοιτάξω μόνος μου τα αστέρια… Άλλες πάλι θέλω οπωσδήποτε να υπάρχει ένα άτομο δίπλα μου. Και πιστέψτε με όταν εσύ θες ένα άδειο αμάξι στην νύχτα της παραλιακής φαίνεται πραγματικά σαν κουφάρι βυθισμένου πλοίου.

Και τότε? Τι ακριβώς κάνεις? Παίρνεις τηλέφωνο φίλους και γνωστούς για παρέα? Μάλλον όχι. Δεν έχει νόημα έτσι. Η βραδυνή βόλτα θέλει προσεκτική επιλογή συνοδού. Αν ο άλλος αρχίσει και μιλάει ακατάπαυστα για το νέο τραγούδι της Βίσση… πάει την γαμήσαμε!

Γιατί τα λέω όλα αυτά? Γιατί και βόλτα ήθελα να πάω απόψε και την κατάλληλη παρέα είχα επιλέξει αλλά δεν τα κατάφερα. Και να πω πως έκανα κάτι ιδιαίτερο. Για ακόμη μια φορά έμεινα στα λόγια και αυτά μισοτελειωμένα. Κακό και αυτό το συνήθειο! Να μην τολμώ να ολοκληρώσω αυτά που σκέφτομαι… Λες και ντρέπομαι για αυτά!

Κι όμως ίσως να ντρέπομαι, απ’ την άλλη δεν ντρέπομαι για τίποτα. Είμαι αυτός που είμαι και όποιος θέλει ακολουθεί. Δεν είμαι δα και ο πιο δύσκολος άνθρωπος. Ήθελα λοιπόν ένα άτομο ξεχωριστό μαζί μου απόψε. Να πω πράγματα που πρώτη φορά θα μου έρχονταν στο μυαλό. Να πάω στα ίδια μέρη χωρίς να είμαι παρέα με αναμνήσεις αλλά να ξαναγράψω την ιστορία όπως κανονικά πλέον πρέπει να είναι… Κι όμως δεν…

Κρίμα. Δεν ξέρω πόσο συχνά στη ζωή μας, μας πιάνουν τόσο ειλικρινείς στιγμές που θέλουμε να αποκαλύψουμε κάθε κρυφή πτυχή του εαυτού μας. Και στο λέω εγώ που γενικά με λες και ανοιχτό βιβλίο. Φαίνεται αυτό άλλωστε και από το blog….

Πολλές φορές με ρωτούν τι εννοώ… τι να εννοώ? Γιατί να εννοώ παραπάνω ρε φίλε από αυτά που ήδη λέω? Όταν λέω δεν είμαι καλά δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι δεν μου λείπει κάτι. Ναι μου λείπει… στο ελάχιστο μου λείπει η παρέα στην βόλτα μου. Μου λείπει η ίδια η βόλτα μου. Κάθε βράδυ «μονάχος κλαίω και πονάω» λέει ο στίχος. Σοφός! Μιλάει και για παιδιά της νύχτας…

Τελικά η νύχτα είναι το πιο ηλιόλουστο κομμάτι της ημέρας. Την νύχτα δε θες να έχεις καλύμματα και φόβους. Απελευθερώνεσαι. Και τότε ναι είσαι αληθινός.

Την νύχτα δεν είναι καλό να πιέζεις. Όταν λέει κάποιος «δε θέλω να πω περισσότερα» το εννοεί! Όταν λέω «άσε θα μπλέξουμε» δεν εννοεί κάτι άλλο! Εννοεί την κυριολεξία. Τις νύχτες μιλάς ξεκάθαρα με φόβο να εκτεθείς ή και να εκτοξευθείς στα ουράνια με την έκθεση σου αυτή. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις… και μπορεί να μπλέξεις. Σε λόγια, καταστάσεις που την μέρα θα έλεγες «μα είναι δυνατόν να ανοίχτηκα τόσο πολύ». Για να μην το πω αυτό όταν ξυπνήσω προσπαθώ να μην κοιμάμαι πολύ εύκολα. Η νύστα είναι κακός σύμβουλος.

Τι εννοώ θα αναρωτιέστε τώρα… τι να εννοώ? Τίποτα παραπάνω απ’ τα προφανή.