Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Εγώ πολεμάω γι’ αυτά που αγαπώ…


Εγώ πολεμάω γι’ αυτά που αγαπώ…


Πολεμάω…και άγρια μάλιστα… Θυμάστε σε κάτι παραμύθια που τα σπαθιά για να πολεμήσουν τους κακούς ήταν από ζαχαρωτά και σοκολάτες; Και εγώ τελικά ένας τέτοιος στρατιώτης είμαι… ή τουλάχιστον θέλω να είμαι…


Σήμερα μπορεί η διάθεση μου να μην ήταν και η καλύτερη. Τα ζαχαρωτά μου έπεσαν στις λάσπες, οι σοκολάτες μου βράχηκαν και δεν ήταν ωραίες αλλά κάλιστα μπορώ να πάρω καινούριες. Και ζαχαρωτά μπορώ να πάρω… αλοίμονο!


Δε μου αρέσει ο εαυτός μου όταν χάνει το παραμυθάκι του. Μπορώ να γίνω ο καλύτερος πρεσβευτής θετικής ενέργειας… Ομολογώ πως δεν είχα προσέξει πόσο μου αρέσει να ακούω τον ήχο του γέλιου…

Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να δώσω είναι πως μου αρέσουν τα musicals. Θα’ θελα να φτιάξω ένα σπίτι από ζάχαρη. Και εφ’όσον δε μπορώ να το κάνω αυτό θα προσπαθήσω ο κόσμος μου να αλλάξει. Να πάρει φωτεινά χρώματα… χαμογελαστά όπως μου αρέσει να λέω.
Νιώθω σαν εκείνους τους παραμυθάδες που έχουν μια μεγάλη δερμάτινη καφέ τσάντα και ένα μαγικό ραβδί… Όταν ανοίγει η τσάντα ο παραμυθάς παίρνει το πολύχρομο ραβδί του που μοιάζει με ζαχαρωτό και με ρυθμικές κινήσεις βρίσκει το κατάλληλο παραμύθι για το παιδάκι που τον παρακολουθεί.

Θέλω μια μέρα να ξυπνήσω και ο ήλιος να λάμπει σαν να είναι πασπάλισμενος από χρυσόσκονη. Ένας τεράστιος κουραμπιές που για ζαχαρή θα έχει λαμπερή χρυσόσκονη. Και ο ουρανός η πιατέλα … χεχε

Ξημέρωσε… πάλι νύχτα γράφω. Απορώ πως γίνεται να με ένοιαζε κάποτε το σεξ τη στιγμή που είναι κάτι τόσο ανούσιο… τόσο υλικό. Τι να την κάνεις την ζωή αν δεν μπορείς να γελάς δυνατά; Να μπορείς να λές δυνατά το όνομα του ανθρώπου σου και εκείνος να έρχεται να σε πάρει αγκαλιά τρέχοντας καταπάνω σου σαν τρελό τρενάκι που κάνει κύκλους στον ουρανό.

Ουράνιο τόξο. Σύμβολο γαλήνης. Έμβλημα της ζωής μου από σήμερα…

«Φέρνει δώρα στους μοναχικούς… Μα κάπου στο ουράνιο τόξο βρήκα πάλι τη χαρά…»

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

Ho ho ho… Fresh!

Πάντα έλεγα πως η σχέση μου με τον ΑΝΤ1 είναι κάτι παραπάνω από απλή σχέση τηλεθεατή με κανάλι… λες και με αιθάνεται. Έτσι παρατηρούσα και εγώ πως όταν είχα τα κάτω μου το κανάλι δεν πήγαινε καλα, όταν εγώ είχα δείγματα καλών αποτελεσμάτων όλο και κάτι καλά νουμεράκια μάθαινα πως χτυπούσε. Μαλακίες θα σκέφτεστε λέει αυτός τωρα αλλά εγώ δεν κάνω πλάκα. Τα πιστεύω…

Έτσι και το νέο του slogan με εκφράζει απόλυτα! FRESH! Επιτέλους ρε παιδιά γιατί είχα φλιπάρει από την τόση στασιμότητα. Δεν παιζόταν άλλο αυτή η κατάσταση. Και τσουπ ένα ένα όλα έρχονται νέα.

Κατ’ αρχήν το ευτυχέστερο όλων. Νέο έτος!!! Και εγώ είμαι στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Μιας νέας εποχής για μένα, για την οικογενειά μου, για την καριέρα μου, για τους ανθρώπους που αγαπάω, για τους ανθρώπους που με αγαπάνε και τους ανθρώπους που πρόκειται να αγαπήσω μέσα στο 2009.

Πολλοί λένε πως είναι θέμα θέλησης να φτιάξεις την ζωή σου. Συμφωνώ με την σημείωση πως εγώ χρειάζομαι και ερεθίσματα να αποκτήσω την δύναμη να κάνω την πράξη θέληση. Όπως ένα μισοχαλασμένο αμάξι (παλιό ή καινούριο δε μας αφορά) πρέπει να το σπρώξεις για να πάρει μπροστά. Έτσι και εγώ θέλω ένα γεγονός για να με σπρώξει ένα βήμα πιο κοντά στην νέα εποχή.

Και ευτυχώς το γεγονός αυτό ήρθε! Νέα αρχή με ένα καινούριο έτος. Δεν υπάρχει καλύτερο! Ο στίχος που με εκφράζει αυτή την περίοδο και το εννοώ αυτό που σας γράφω βρίσκεται στο τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη… «τη ζωή μου μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω». Δεν υπάρχει καταλληλότερη φράση. Ξεχνάω τα κακώς κείμενα και ξαναρχίζω από την αρχή. Σαν να μη με πλήγωσαν ποτέ, σαν να μην έκλαψα ποτέ, σαν να μην προδόθηκα ποτέ. Ευλογία δεν το συζητώ!

Το νιώθω στον αέρα, στο χαμόγελο των δικών μου ανθρώπων! Τίποτα δεν είναι ίδιο. Μπορεί να κάνω την ίδια ζωή αλλά λείπει κάτι μέσα σε όλο αυτό… Το άγχος για την επικείμενη αποτυχία. Δεν με αφορά. Λειτουργώ σαν να μην έχω αποτύχει ποτέ. Πείθω για πράγματα που ποτέ δε θα ομολογούσα ποτέ, είμαι χαλαρός με τους ανθρώπους, με τις γνωριμίες μου, με τα ερωτικά μου, με το αύριο γενικότερα… γιατί απλά γνωρίζω πως τακαλύτερα έρχονται. Πόσο κοντά είμαι αυτό δε μπορώ να το γνωρίζω αλλά σίγουρα ξέρω πως είμαι έτοιμος να αγγίξω τα ονειρά μου ακόμα και αν πρέπει να περπατήσω για λιγάκι ακόμα.

Εύχομαι λοιπόν να αισθανθείτε και εσείς έτσι και να περάσετε μια χρονιά που η κάθε μέρα να σηματοδοτεί εξέλιξη, αναγνώριση, διασκέδαση και ολοκλήρωση. Το σημαντικό στη ζωή δεν είναι να φτάσουμε στην κορυφή μονομιάς γιατί αν φτάσουμε θα έχει τελειώσει το ταξίδι. Το σημαντικό για μένα είναι να κάνουμε βήματα προς αυτήν. Βήματα μικρά, ουσιαστικά, δημιουργικά και φυσικά επιτυχημένα. Αυτό έχει ουσία… η κορυφή βρίσκεται εκεί απλά για να μας δείξει που βρίσκεται ο ουρανός. Εμείς όμως ζούμε στην γη και εδώ πρέπει να φτιάξουμε τον δικό μας προσωπικό ουρανό…

Καλή σας χρονιά! Ευτυχισμένο 2009!