Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Pause




Είναι σαν να έχουν όλα σταματήσει. Όπως σε ένα ατύχημα νομίζεις πως τα ρολόγια σταμάτησαν τη στιγμή της σύγκρουσης. Έτσι και τώρα σταμάτησαν. Βασικά δεν κυλάει η ώρα. Άδειασε.

Κακά τα ψέματα η δύναμη είναι κάτι που το βγάζεις από μέσα σου, το χεις ψάξει και καταφέρνεις να το αντιμετωπίσεις. Ξέρω πως έχω γίνει σίδερο. Να η δύναμή μου, να μπορώ να πω τα πράγματα με το όνομά τους.

Η μανία του τίποτα. Ένα άγχος να φανείς καλύτερος ενώ η ουσία σου λάμπει από μόνη της κι εσύ την κρύβεις με μανία μήπως και δεν βγεις ο μάγκας της υπόθεσης. Η αξία χάνεται μέσα σε έναν αγώνα κοινωνικής επιβίωσης πραγματικά για το τίποτα.

Ποδοπατάς, προσπερνάς, προσποιείσαι, ψεύδεσαι, κακομιλάς, κακοσκέφτεσαι. Γίνεσαι άλλος. Παράλληλα ο άλλος μένει εκεί. Να σε κοιτάει να χάνεσαι. Να κάνεις ένα fade out από τις αξίες σου –που ακόμα λάμπουν στην τελευταία τους προσπάθεια επιβίωσης- και εσύ πάλι τις εξαφανίζεις.

Μπράβο. Ο νικητής μπαίνει στο ψηλότερο βάθρο και παίρνει και τα έπαθλα. Ο κριτής παρα ταύτα εξακολουθεί να κοιτά με απορία.