Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Κολάζ

Σήμερα τελικά ξανασυναντήθηκα με τα δυνατά συναισθήματα που τόσο, μα τόσο, αγαπώ. Αστείο; Ίσως αλλά συνέβη. Προσπάθησα να δω μια ταινία για να περάσω ευχάριστα το βραδάκι μου και έπεσα πάνω σε μία από τις συγκλονιστικότερες ταινίες που έχω δει, το «One Day».

Δεν θέλω να επεκταθώ στα περί ταινίας αλλά στα μηνύματα τελικά που μπορούμε να πάρουμε από τα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου που ψάχνεις το ένα βήμα παραπάνω, αυτό που θα σε κάνω να καταλάβεις πως όντως πέρασες στην επόμενη φάση της ζωής σου. Το βήμα αυτό πάντα συνοδεύεται από ανθρώπους. Είναι ένα συγκεκριμένο είδος γνωριμιών που άλλοι το λένε «καρμικές», άλλοι το ονομάζουν «γραφτό» … Εγώ θα τις χαρακτήριζα γνωριμίες ζωής.

Έτσι είναι! Χρειάζεσαι ανθρώπους για μια ζωή πολλές φορές. Να ξέρεις πως στο χαμόγελό τους υπάρχει το δικό σου, να ξέρεις πως αν δεις τη ζωή σου στα 40 σου, εσύ θα είσαι μέσα στη δική τους και αυτοί στη δική σου. Συνοδοιπόροι θα το έλεγα. Όπως είπε και ο Πέτρος Λαγούτης για τη σχέση του με την Κατερίνα Παπουτσάκη «Με την Κατερίνα συνταξιδεύουμε». Υπέροχο να χεις συνεπιβάτης στο ταξίδι της ζωής σου, έτσι δεν είναι;
Αρχίζω και πιστεύω ότι έχω αρχίσει λοιπόν και πολύ δύσκολα και με μικρά βήματα αρχίζω και εγώ να κατευθύνομαι προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απλή σκέψη είναι «φίλε έχεις αρχίσει να ερωτεύεσαι» μα εγώ θα διαφωνήσω! Δεν είναι έρωτας, είναι άφεση. Δεν με νοιάζει να γίνει κάτι, με νοιάζει να υπάρχει.

Αυτό με ένοιαζε και παλιότερα αλλά να που τώρα βρήκα και καστ για το έργο μου… Και αυτό το καστ είναι που θα μπορέσει να μου φτιάξει το κολάζ της ζωής μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι κάνουν σχέσεις για λιγότερο από έναν χρόνο. Εγώ μια ζωή ονειρευόμουν σχέσεις 10ετίας και επάνω… Δηλαδή μέσα σε ένα μήνα τι μαθαίνετε από τον άλλον;

Και κάτι ακόμα… Τελικά κατάλαβα πως είναι ωραίο να ζεις με τη ψυχή σου τη στιγμή. Ίσως την επόμενη να μην μπορέσεις για τον α’ ή β’ λόγο να τη ζήσεις. Και εκεί γύρω πρέπει να έχεις και τους σωστούς ανθρώπους. Σήμερα άκουσα μία από τις σοφότερες κουβέντες που μου έχουν πει ποτέ: «Μη βάζεις τρικλοποδιές στον εαυτό σου». Αυτό έκανα για χρόνια και αυτό θα έκανα για άλλη μια φορά αν δεν είχα τον αγαπημένο μου φίλο να μου πει το γνωμικό του και να με φέρει στα ίσια μου.

Κλείνω με αυτό…