Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Προσπαθώ… είναι δύσκολο, δεν κάνω πλάκα.

Πολλές φορές τα βράδια θυμάμαι το παρελθόν, τότε που ονειρευόμουν τη ζωή μου στα 20 μου. Σκέφτομαι λοιπόν που καθόμουν στο κρεβάτι μου και από το μονίμως ανοιχτό μου παράθυρο κοιτούσα ξαπλωμένος τα αστέρια και ονειρευόμουν το μέλλον. Πολλές φορές πίστεψα πως πέτυχα την προσωπική ευτυχία τότε. Τι κωμικό ε; προσπαθούσαμε να βρούμε ευτυχία στα προσωπικά μας στα 16 μας χρόνια… Μακάρι να είχα αυτό το περιθώριο ακόμα. Του μέλλοντος…

Αισθάνομαι πως τα χρόνια περνάνε και εγώ είμαι ακόμα αυτό το 16χρονο που ονειρεύεται στο ανοιχτό παράθυρο… μόνο που τώρα οδηγεί το αμάξι του και ακολουθεί την ακτογραμμή της νότιοανατολικής αττικής μέχρι που η νύχτα να δώσει την θέση της στη μέρα, η νύστα να έρθει να κατακτήσει τα μάτια ή κανας ασφαλίτης να με περάσει για ψυχάκια και να μου κάνει εξακρίβωση στοιχείων….

Σκέφτομαι και την άλλη πλευρά των πραγμάτων… θυμάμαι όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα για 2η φορά στην ζωή μου μόνιμα και δεν ήξερα τίποτα, ούτε που είναι η σχολή μου, ούτε ποια θα ήταν τα αγαπημένα μου πράγματα τα επόμενα χρόνια… μπορώ να πω πως το προτιμάω από αυτό που ζω τώρα…

Είναι δύσκολο, δεν κάνω πλάκα. Έχω σχεδόν όλα όσα ονειρεύτηκα. Επιτυχία στη σχολή μου, μια καριέρα στα σκαριά, φίλους που με αγαπάνε (και το πιστεύω πραγματικά αυτό), μια λατρεμένη οικογένεια να με στηρίζει στην κάθε μου μαλακία (βέβαια και εγώ κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για αυτούς, αν και εγώ και πάλι λίγα τα βλέπω αυτά που κάνω). Γενικά έχω όσα ονειρευόμουν να έχω σήμερα… εκτός από ένα. Μια σχέση. Εντάξει τι να κάνουμε δεν τα έχουμε όλα στη ζωή μας!

Το θέμα δεν είναι να κάνω την σχέση για την κάνω απλά και να πω οκ είμαι δεσμευμένος πλέον. Εξάλλου ποιον αφορά αν εγώ μείνω στο ράφι; Το θέμα είναι πως εξακολουθώ να προσπαθώ να κοιμηθώ τα βράδια μόνος, εξακολουθώ να προσπαθώ πια να κοιτάξω τα άστρα, εξακολουθώ να ονειρεύομαι (πιο αγχωτικά πράγματα βέβαια πλέον σχετικά με καριέρες, χρήματα και γρήγορα αυτοκίνητα) και εξακολουθώ να περιμένω έναν άνθρωπο να μου πει πάμε μια βόλτα να δούμε την θάλασσα γιατί απλά θέλω να αισθάνομαι την παρουσία σου δίπλα μου.

Πείτε με ρομαντικό αλλά ναι εγώ αυτό ονειρεύομαι ακόμα. Να βρω έναν άνθρωπο που θα με γεμίζει με το χιούμορ, το βλέμμα, το είναι, την προσωπικότητα. Η εξωτερική ομορφιά είναι κάτι τόσο υποκειμενικό που άπτεται της δικής μου αισθητικής…

Νιώθω πως το έχω βρει. Δυστυχώς. Τι να το κάνω; Μόνος μου κοιμάμαι ακόμα. Θυμάμαι παλιά όταν δεν σε είχα γνωρίσει, απλά σε έβλεπα, ούτε που τα φανταζόμουν όλα αυτά. Και όμως θαύμασε τι κατάφερες… Δεν ξέρω αν όλα αυτά κάνουν καλό σε μένα ή απλά σε κάνουν να γελάς αυτήν την στιγμή αλλά δεν παύει να είναι η αλήθεια. 100%

Υ.Γ. Σήμερα είχε γενέθλια ο πιο σημαντικός άνθρωπος στο φιλικό μου περιβάλλον. Ένας άνθρωπος που ξέρω πραγματικά πως αν με δει να κλαίω θα κλάψει και αυτή μαζί μου. Αν είμαι ευτυχισμένος θα ευτυχίσει και εκείνη μαζί μου και θα είναι δίπλα μου σε ότι μαλακία και να μου κατέβει στο κεφάλι. Να σε χαιρόμαστε μάτια μου…. Και να ξέρεις πως θα σε αγαπάω για πάντα!!