Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Απολογισμός…

Άλλη μια χειμερινή σεζόν τελείωσε! Περίεργο ε? Πήγα και το πρώτο καλοκαιρινό μου ταξιδάκι και κοίταξα νοερά σε ότι ζήσαμε εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι αυτό το χειμώνα. Ωραίο πράγμα οι απολογισμοί! Μου αρέσουν επειδή νιώθω πως τέλειωσα με ένα κύκλο υποχρεώσεων. Τώρα αν τους διεκπεραίωσα σωστά μόνο ο Θεός το ξέρει και η ρημάδα η τύχη μου που έχει αποφασίσει πως το κάθε μου αύριο πρέπει να είναι εξίσου αναπάντεχο όπως θα ήταν ένα ακόμα επεισόδιο «Παρά 5» λίγο πριν το τέλος του…

Όλα καλοδεχούμενα βέβαια γι’ αυτό δεν παραπονιέμαι. Απλά κάνω τον απολογισμό μου… Κούραση, μέτρια αποτελέσματα, μια πολύ γλυκιά ανθρώπινη σχέση σε εξέλιξη και μια παρέα που αναποδογύρισε τούμπαλιν δόξα τω Θεώ για το καλό μας! Α και ένα καινούριο αμάξι αντικατέστησε το παλιό που μας άφησε χρόνους…

Τι ήταν ωφέλιμο, τι όχι… ένας Θεός ξέρει πραγματικά… Εγώ βέβαια πιστεύω πως κάθε εμπειρία που γνωρίζουμε είναι ένα λιθαράκι πως την απόλυτη γνώση… Αλλά άνθρωπο που μιλάει έτσι, άντε να τον πάρεις στα σοβαρά…χαχα

Ένα είναι σίγουρο, πως ακόμα και τώρα νιώθω μόνος μου. Και δυστυχώς είναι και επιλογή μου αφού δε βρέθηκε κανείς που να αξίζει να αναπληρώσει το κενό που έχω. Ή βρέθηκε; Δεν ξέρω πραγματικά. Αν βρέθηκε πάντως, ας το δείξει μια φορά γιατί πραγματικά εγώ άλλες αντοχές δεν έχω για σκέψη και περισυλλογή.

Σκεφτόμουν κάποιες στιγμές πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν τα πρέπει να δεν υπήρχαν. Πρέπει, πρέπει, πρέπει… Λες και κάποιος έχει γράψει μες τις άκρες το σενάριο της ζωής μας. Λες και είμαστε ανήμποροι να το γράψουμε μόνοι μας…

Τι κρατάω και τι αφήνω τώρα θα με ρωτήσετε… δεν μπορώ να αφήσω τίποτα, δεν έχω και τίποτα να χάσω αν τα κρατήσω κιόλας! Ίσα ίσα που αισθάνομαι και πιο γεμάτος από ποτέ. Και πιο μόνος βέβαια…


Άντε βγάλε άκρη όμως…


Υ.Γ. όσα χρόνια και αν περάσουν τα μάτια μπορούν να πουν πολλά ακόμα και μέσα στο πλήθος. Το ένιωσα αυτό σήμερα και θα θελα αυτά τα μάτια να χα την ευκαιρία να τα έβλεπα κάθε πρωί όταν ξυπνούσα. Ωραία που είναι τα όνειρα ε;