Πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω τι με πιάνει. Ξέρω πως
εμπεριέχει εγωισμό όλο αυτό, αλλά τελικά αυτή η έκφανσή του νομίζω πως ανήκει
στα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Είναι από τις λίγες φορές, απόψε, που πραγματικά δεν μου
πάει αυτό που έμαθα. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που υπάρχουν στη ζωή σου και
μόνο την ομορφαίνουν. Είναι κάποιες καταστάσεις, βέβαια, που ξέρω πως δεν
μπορείς να παλέψεις, να διαπραγματευτείς και πρέπει μοιραία να τις ακολουθήσεις.
Το μόνο που δεν προσπάθησα να συναγωνιστώ στη ζωή μου
ήταν η απόσταση. Είτε αυτή ήταν φυσική, χιλιομετρική, είτε αυτή ήταν κοινωνική –
γιατί και αυτή υπάρχει, ας μη γελιόμαστε. Σήμερα, λοιπόν, έμαθα απλά πως ένα
άτομο που τόσο συμπάθησα αποφάσισε να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του και να
συνεχίσει εκεί τη ζωή του.
Δεν λυπάμαι γιατί από μία σκοπιά ξέρω πως εκεί το
περιμένει μια πολύ καλύτερη καθημερινότητα, πολύ πιο εύκολη χρηστικά και
βιοποριστικά. Από την άλλη δεν μπορώ να δεχτώ πως ένα φόντο δεν θα έχει μπροστά
το «αντικείμενο» που ομόρφαινε το πλάνο.
Είμαι σίγουρος πως αν σε ρωτούσα ευθέως το παραπάνω θα
μου έλεγες με μια απίστευτη ναζιάρικη κυνικότητα πως όλα ξεπερνιούνται και πως
επειδή εγώ δεν είμαι «σοβαρός» δεν θα νοιαστώ και τόσο πολύ. Δεν είναι όμως έτσι.
Ήμουν εκεί και σε κοιτούσα και χαιρόμουν γιατί ήσουν από τα πιο όμορφα χαμόγελα
που γνώρισα τα τελευταία χρόνια.
Εντάξει, δεν σου το έδειξα ποτέ και είναι λάθος μου. Αλλά
χαιρόμουν που εφόσον δεν σε είχα κάπως αλλιώς, σε είχα εκεί να μου χαμογελάς
και να κάνεις τα δικά σου. Όποιος θέλει να κρατήσει επαφή δεν κολλάει ούτε σε facebook ούτε
σε αποστάσεις ούτε σε τίποτα, αλλά γαμώτο μου θα μου λείψεις.
Λίγο πριν κάνω κάποιους μήνες να σε ξαναδώ, λοιπόν, θέλω
να σου πω πως χάρηκα τόσο πολύ που σε γνώρισα, από την πρώτη στιγμή, από το
πρώτο σου χαμόγελο, από το πρώτο σκούντηγμα στον ώμο που μου έκανες μέχρι το
τελευταίο χαζοσχολιάκι σου, που μου έκανες όταν με είδες απόψε, σχετικά με το
πόσο καιρό έχεις να με δεις στο μαγαζί.
Και συγνώμη για όσες φορές σε έφερα σε δύσκολη θέση. Δεν ελέγχω
πολλές φορές αυτά που λέω και κάνω, αλλά να ξέρεις ακόμα και τότε χαιρόμουν που
σε είχα μπροστά μου και μου χαμογελούσες.
Και κάτι τελευταίο: Επειδή εγώ είμαι … αυτός που είμαι,
θα είμαι πάντα εδώ για ό,τι χρειαστείς. Να το θυμάσαι.
Καλή επιτυχία σε όλα σου!
