Σχολιαστικόν

Σήμερα είπα να γράψω ένα post μόνο για αυτά που σκέφτομαι παρατηρώντας τις ειδήσεις της ημέρας. Ας αρχίσω με κάτι που μου έκανε εντύπωση σήμερα.

Το πρωί της Τετάρτης, ο Γιώργος Λιάγκας, προσφάτως μετεγγραμμένος παρουσιαστής πρωινής ζώνης, διατύπωσε μία πολύπλευρη άποψη για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ανθρώπων – ανδρών και γυναικών. Ο 44χρονος παρουσιαστής του ΑΝΤ1 – που τονίζω ότι έκανε και κάνει κορυφαία ποσοστά τηλεθέασης και χαίρει μεγάλης απήχησης στο λαϊκό κοινό της πρωινής ζώνης – εξέφρασε το εξής: ναι μεν χάρηκε και ζητωκραύγασε που η κυβέρνηση «επέκτεινε» την ισχύ του συμφώνου συμβίωσης και σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια, παράλληλα, όμως, διαχώρισε την οικογενειακή του «ασφάλεια» λέγοντας πως ο γιος του δεν θα ήθελε να γίνει gay. Ξεπερνώντας πως μιλάμε για τη μοίρα ενός τρίχρονου αγοριού που ένας Θεός ξέρει τι γράφει η ζωή για την πορεία του, συνοπτικά ο ίδιος και η παρέα της εκπομπής κατέληξαν πως η κοινωνία «δείχνει» τον δρόμο στα αγόρια να γίνουν gay.

Και ναι, η καλλιτεχνική κοινωνία αυτό το ταμπού το έχει ξεπεράσει και μάλιστα πιστεύω πως θεωρεί μονόδρομο κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος μέσα σε ένα κόσμο που φτιάχτηκε από τη glossy φιλοσοφία που οι ίδιοι οι gay προέβαλαν. Το κακό με όλο αυτό είναι ότι κανείς δεν θύμισε σε όλο αυτό το γυφτολόι που το παίζει δημογέροντας των ζωών μας πως ο καθένας δεν πρέπει να προβάλλει τη σεξουαλική του ταυτότητα, αλλά την προσωπικότητά του. Να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτό που καυλώνει το σώμα σου. Νομίζω είμαι από τους ελάχιστους που πιστεύουν ακράδαντα αυτό το ρητό.

Από την άλλη, η απλή κοινωνία, η αστική, η μέση, η ανώτερη αστική ή και η μικροαστική δεν ανέχεται ένα παιδί να γίνει gay. Το θεωρεί ντροπή, ξεφτίλα, κωλομπαρισμό και διάφορα άλλα ελληνικά. Το δέχομαι όσο δεν πάει. Είναι αυτός ο πολιτισμός δεκαετιών και πολύ δύσκολα θα τον αποβάλει. Αν εγώ, εσύ ή ο παραπέρα που έχει μια πιο εκμοντερισμένη άποψη φτάσουμε να είμαστε κατεστημένο, ίσως και να αλλάξουμε την κεντρική ιδέα – δεδομένου πια πως τους gay δεν τους καίμε όπως την Εβελίνα Παπούλια στους «Δαίμονες».

Και έρχομαι να ρωτήσω: ολόκληρη κοινωνία γελάει με το τηλεοπτικό προϊόν που χαρίζει ο Τρύφωνας Σαμαράς και σας έφταιξε ο Λιάγκας; Δηλαδή τι περιμένατε να πει ένας 45άρης επιτυχημένος από τη Λάρισα που έκανε λεφτά στην τηλεόραση, αφού παντρεύτηκε μια ξανθιά, βυζαρού δευτερογκόμενα που εξελίχτηκε σε a list τούμπανο, πρώην δευτερογκόμενα; Μακάρι ο γιος μου στα 30 να κάνει show στις «Κούκλες»; Και εντάξει, αν ο γιος του καθενός το επιλέξει, μεγειά του με χαρά του να το κάνει, αλλά γιατί η κοινωνία να το επιβάλει ως μια επιλογή βατή, καθημερινή και ΟΚ; Εντάξει, είμαι σίγουρος πιάσατε το νόημα αυτών που θέλω να πω. Ο καθένας μας να είναι ο εαυτός του και από εκεί και πέρα στο κρεβατάκι του ας ντύνεται και Φιντέλ Κάστρο.

Λίγο πριν κλείσω, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο «άσε μας» σε όλους αυτούς τους εκπροσώπους ενός φλύαρου, νεόκτιστου κατεστημένου, που θέλει να μας πείσει πως οτιδήποτε είναι αυθεντικά λαϊκό καλείται κουσούρι και φτάνει το ζεϊμπέκικο να είναι παρωχημένη επίδειξη φαλλικών καταβολών. Αλήθεια, εσείς δηλαδή το «νύχτα φεγγαρόφωτη, νύχτα όμορφη» το ακούτε κάνοντας μανικιούρ; Α ναι, ξέχασα εσείς ακούτε μόνο Lana Del Rey. Να μου λείπει η Λάνα και μια χαρά είμαι κι εγώ κι εσείς μακριά μας.

Με τόση μαλακία που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, το μόνο που έχω να πω μέσα από τη ψυχή μου είναι ένα «άντε γαμηθείτε» κι να ζητήσω να αφήσετε τον καθένα να ζήσει όπως γουστάρει, μόνο όπως γουστάρει ο ίδιος. Το πώς γουστάρετε να ζήσετε εσείς, το πώς γουστάρω να ζήσω εγώ ή το πώς γουστάρει να ζήσει ο δίπλα, δεν είναι πρότυπο και μονόδρομος ΚΑΝΕΝΟΣ. 

Και θα κλείσω λέγοντας σου να ακούσεις αυτό. Μη ντρέπεσαι καθόλου, δεν θα σε πει κανένας αρκουδιάρη. Κι αν θες να με πεις εσύ, να ξέρεις σε έχω γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Στο κάτω κάτω, ας με πεις απολίτιστο. Εγώ θα έχω περάσει ΠΟΛΥ καλύτερα από σένα σε βάθος χρόνου.

Τα φιλιά μου