Απόψε αποφάσισα να σας γράψω για τα φετινά διαφορετικά μου
Χριστούγεννα. Θες επειδή ούτε εγώ δεν με αναγνωρίζω, θες επειδή μεγάλωσα, θες
επειδή βρέθηκα κατά λάθος χωρίς αμάξι; Ό,τι από τα προαναφερθέντα και αν είναι
η αιτία, τα φετινά Χριστούγεννα μου ήταν διαφορετικά.
Νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει περίοδος διακοπών στη ζωή μου που
έχω βγει λιγότερο. Γενικά εγώ ήμουν αυτό που περιέγραφε το «είμαι γυναίκα του
γλεντιού» αλλά σε μουσάτη έκδοση. Και θα βγαίναμε και θα μπαίναμε και θα
μεθάγαμε και όλα. Φέτος ήθελα να ‘ναι περίπου έτσι, αλλά η μοίρα (#spooky) είχε άλλα σχέδια.
Ξαφνικά βρέθηκα να ζω ξανά σαν 5χρονο και να περνάω ώρες
ατέλειωτες στο σπίτι μου, δίπλα στο δέντρο και το τζάκι, να πίνω καφέ σε
χριστουγεννιάτικες κούπες και να χαζεύω κάθε τρεις και λίγο το iPhone για να δω τι νέο έχει
συμβεί στον έξω κόσμο. Όταν αποφάσισα να περάσω το κατώφλι της πόρτας δεν
αποδείχθηκα και πολύ ριψοκίνδυνος. Κατευθύνθηκα στο σπίτι του θείου μου, που
έκανα παρέα με τον αξιαγάπητο σκύλο του και εκεί πάλι δίπλα στο δέντρο και το
τζάκι.
Τις φετινές γιορτές, όμως, έκανα δύο μοναδικές εξόδους. Μία
ημέρα πριν ξεμπερδέψω με τα του γραφείου αποφάσισα να πάω στο «ΦΩΣ» να δω τη
σύμπραξη της Νατάσας Θεοδωρίδου και του Γιώργου Θεοφάνους επί σκηνής, μαζί με
πολυαγαπημένους φίλους που πραγματικά κάνουν πιο όμορφη την προσωπική μου ζωή. Επίσης,
μία ημέρα μετά τα Χριστούγεννα, παρέα με μια από τις πιο καλές μου φίλες και
συναδέλφους, πήγα για καφέ. Ξέρετε από αυτούς τους «δεν θα αργήσω μαμά» που
καταλήγουν στο «καλέ εσύ ακόμα ξύπνια είσαι;». Η εμπειρία μας σε ένα άδειο
(κυριολεκτικά) μπαρ με έναν και μοναδικό συμπαθέστατο barman, που μάλλον μας είδε σαν όαση
παρέας μες στο απόγευμα, νομίζω θα είναι από αυτές τις χριστουγεννιάτικες
στιγμές που θα θυμόμαστε τα προσεχή χρόνια και θα χαζογελάμε.
Και την παραμονή, βρε μονόχνοτε, έκατσες σπίτι; Εύλογο το
ερώτημα, αναμενόμενη η απάντηση. Όταν έχεις σύσσωμη την οικογένειά σου σπίτι,
δεν μπορείς να μη φας ασταμάτητα. Και όταν φας ασταμάτητα δεν μπορείς να πεις
«ναι» ακόμα και στο υπερπάρτυ που σε έχει καλέσει η καλή σου φίλη. Και έτσι
έκατσα με τον μπαμπά, μέχρι τις 4 τη νύχτα, να συζητάω για το savoir vivre στα
μπουζούκια, προσπαθώντας να του δώσω λογική απάντηση στο ερώτημα «ποια είναι
επιτέλους η Ελένη Χατζίδου;».
Και ξέρετε, φίλοι μου, τελικά ήταν από τα πιο ωραία
Χριστούγεννα στη ζωή μου. Δοκιμάστε για μια φορά να πείτε «όχι» σε όλα αυτά που
μπορείτε να κάνετε όλο τον χρόνο και να δείτε αν μπορείτε να αντέξετε τους δικούς
σας ανθρώπους για τρία 24ωρα χωρίς δουλειά ασταμάτητα. Αν μπορείτε, τότε είστε
σε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Αν δείτε πως δεν, δεν πειράζει. Να θυμάστε
πως τα επόμενα Χριστούγεννα, μερικούς από αυτούς, μπορεί να μην τους έχετε μαζί
σας. Τότε, θα δείτε πόσο πιο όμορφα φαντάζουν όλα όσα σας καταπιέζουν.
Χρόνια πολλά σε όλους!
Υ.Γ. Για την Πρωτοχρονιά θα γράψω άλλο ποστ. Με ανασκόπηση
και νέους στόχους. Αμέ.
