Η επόμενη νύχτα

Μοναξιά…

Πάλι. Κοντά μου. Γύρω μου. Παντού. Δεν την μπορώ. Την αγαπώ ναι το ξέρω, το ξέρει κι αυτή μάλιστα, γι’ αυτό μάλλον δεν με αφήνει στιγμή μακριά της. Φοβόμουν την μέρα που θα ξαναβρισκόμουν μόνος μου, ίσως και ποτέ να μην έπαψα να είμαι βέβαια.
Ο δικός μου ο δρόμος με έχει χρόνια διαλέξει. Στην οδό γράφει μόνος, επικίνδυνη λέξη. 21 χρόνια ο ίδιος δρόμος. Ένας δρόμος δύσβατος, μοναχικός, χωρίς φώτα, χωρίς οδόστρωμα. Δεν ήθελα να λασπώσω ποτέ τα καλά μου dsquared παπουτσάκια, μα στις λάσπες έπεσαν κι αυτά. Δεν ήθελα ποτέ να χαλάσω ποτέ το καλό μου dolce jean, μα στους βράχους τρίφτηκε κι αυτό. Πόσο μου λείψε το ποδήλατο μου κάτι τέτοιες νύχτες;
Η φυγή στο πρόσωπο μου… πάντα. Όχι επειδή δεν μου άρεσε εκεί που ήμουν. Απλά η ζωή μου με πήγαινε αλλού. Δεν είναι πως παραπονιέμαι για κάτι, όλα κάτι μου έμαθαν. Όμως κουράστηκα να περπατάω.

Φεύγω πάω, μα πού πάω; Δίχως προορισμό απλά έτσι περπατάω….
Ναι ποτέ δεν είχα κάπου να πάω. Ποτέ το σπίτι μου δεν μου άρεσε παρά μόνο αυτό στο νησί. Εκεί τα ξεχνούσα όλα. Κοιτούσα τα αστέρια και χανόμουν στους δρόμους που όριζε ο ουρανός ανάμεσα τους. Ονειροπόλος; Πολύ! Ναι, δεν ντρέπομαι. Γιατί να ντραπώ; Γιατί επιμένω να είμαι τόσο καλό παιδί ανάμεσα σε τόση υποκρισία γύρω μας; Όχι δεν με νοιάζει καν.

Κομμάτια… σπασμένα.
Κομμάτια σπασμένα οράματα στα δικά σου μάτια. Σου κόβουν τον ήλιο ακόμα και στο καταμεσήμερο. Όταν σπάσουν πονάνε μάλιστα. Θες δε θες, σε κόβουν… γιατί είναι δεδομένο πως τα έχεις ήδη πατήσει. Δεν ήθελα ποτέ να με κόψουν…δεν ήθελα ποτέ να τα φανταστώ. Γιατί να ονειρεύομαι; Γιατί να ελπίζω; Αφού πάλι μόνος μου θα μείνω…

Για το καλό μου… ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου.
Όλοι λένε πως όλα είναι για το καλό μου… δεν είχα τίποτα καλύτερο απ’ την φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου ερωτευμένο. Πολύ ωραίο συναίσθημα. Δυνατότερο από κάθε άλλο προβληματάκι. Όλα φαίνονται μικρές παραφωνίες σε ένα σύνολο λυρικής. Μα για το Θεό, ποιος πίστεψε πως οι άνθρωποι μπορούν να αγαπήσουν; Ποιος το εμπνεύστηκε; Αφού όλα για την πάρτη μας τα κάνουμε. Αν ένας άντρας, δεν είχε ανάγκη να γαμήσει, σιγά που θα κοιτούσε το κάθε κοντοπούτανο που ξέρει εκ προοιμίου πως θέλει να του ξετινάξει ότι έχει και δεν έχει…

Έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου…
Έυχομαι να είχε γίνει. Να παλεύω να με βρω είναι πολύ δυσκολότερο. Ας με πάρει κάποιος από αυτό το πράγμα που μου έφτιαξαν να ζήσω!! Που είναι ο καργιόλης ο σεναριογράφος να του κάνω μια μήνυση; Γιατί να μην είμαι ένα καρτούν; Γιατί να μην είμαι ο Pluto ας πούμε. Πάντα χαρούμενος, πεισματάρης και πάντα ο Mickey τον αγαπάει! Κι αν δεν τον αγαπούσε όμως; Αυτό να μου πεις! Θα ταν αδέσποτος και θα κλαιγε σαν και μένα! Δόλιε Pluto.

Για σένανε μπορώ…
Μπα δεν μπορώ τίποτα που εσύ δεν μου επιτρέπεις να βρω την δύναμη. Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα…αρκεί να τα θελήσεις. Όχι δεν θα τα κάνω από μόνος μου, όχι δε θα σε παρακαλέσω. Θέλω να έρθεις εσύ να μου δώσεις το ok να συνεχίσω. Δεν μπορώ μόνος μου. Αδυνατώ σου λέω… Μ’ ακούς; Γιατί να με ακούσεις; Υποχρέωση μου έχεις; Μόνος μου μπήκα σε μια φυλακή. Σου το χα πει και μου χες πει πως λέω βλακείες. Ναι γιατί εσύ ποτέ δε μπήκες στην ίδια φυλακή με μένα…

Και τα κλειδιά; Πάνω μου είναι, δεν τα βρίσκω. Ίσως άλλη στιγμή. Άσε και αύριο νύχτα είναι…