Κάποια πράγματα στην ζωή μας είναι προκαθορισμένα από την ώρα της γένεσης μας. Νομίζω και εσείς, ακόμα και αν δεν το σκεφτήκατε ποτέ ενσυνείδητα, το έχετε σκαλίσει στο πίσω μέρος του μυαλού σας.
Υπάρχουν κάποια βασικά που δεν τα διαπραγματευτήκαμε ποτέ. Ποιοι είναι οι γονείς μας, ποια είναι η οικογένεια μας, ποια είναι η πατρίδα μας, ποιο είναι το βιοτικό μας επίπεδο, ποια κουλτούρα επικρατεί σπίτι μας και πολλά άλλα…
Αυτά σίγουρα δεν τα διαπραγματευτήκαμε με κανέναν. Κι όμως, αν το καλοσκεφτείτε είναι αυτά που μας κάνουν να λέμε «Είμαι αυτός.». Το αστειότερο όλων είναι ότι ακόμα και αν δεν συμφωνούμε ως προσωπικότητες με τίποτα από τα προαναφερθέντα (τον πατέρα μας, την πατρίδα μας, τον πολιτισμό μας) αν έχει πρόθεση κάποιος να εκφράσει γνώμη, η οποία τα θίγει, το σωστό είναι να μεταλλαχθούμε σε ύαινα και να τον κατασπαράξουμε. (Τύπου: Προσέβαλες την πατρίδα μου; Θα πεθάνεις!)
Έφτασα στα 22 μου και κατέληξα σε ένα απλό συμπέρασμα. Εκνευριζόμουν τόσο καιρό για μαλακίες. Πήγα σε ένα σχολείο, μικρούλης, που σου έλεγε πως ο σωστός άνθρωπος είναι αυτός που λέει πάντα ναι στον γηραιότερο, που πάει κάθε Κυριακή εκκλησία, που δεν παίζει με ξενόφερτα κατασκευάσματα τύπου GameBoy τότε, που δεν ακούει μοντέρνα μουσική και διάφορα άλλα «προοδευτικά». Μετά από 12 χρόνια απουσίας αυτού του περιβάλλοντος από την καθημερινότητα μου, είδα πόσο λάθος κάνουμε στην διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου.
Κανονικά, η αποστολή της οικογένειας είναι άλλη κατά την γνώμη μου. Να χτίσεις έναν άνθρωπο που θα ψάχνει την αλήθεια. Τι κι αν ο πατέρας είναι χριστιανός και το παιδί ανακαλύψει μια άλλη αλήθεια στον Δωδεκαθεϊσμό; Αν και μόνον αν, είσαι σωστός με την κοινωνία και την προσωπικότητα σου πρέπει να σεβαστείς το «θέλω» του παιδιού σου ή έστω του φίλου, αδελφού ή συναδέλφου σου.
Η Ελλάδα, όχι ως χώρα αλλά σαν έθνος, είναι μια μεγάλη κατίνα. Θυμάστε παλιά, μια ταινία του 60’s κινηματογράφου, ονόματι «Οι κυρίες της αυλής»; Μια τέτοια κυράτσα είμαστε ως έθνος, κατιναριό όρθιο! Διδάσκουμε στην κοινωνία μια καταναλωτική μανία, όχι προς τέρψη προσωπικής απόλαυσης αλλά για να το δει ο απέναντι, διδάσκουμε ζήλια όχι προς εκδήλωση αγάπης αλλά προς προβολή του εγώ μας έναντι άλλων ομοειδών μας, διδάσκουμε κτητικότητα όχι επειδή θέλουμε να δείξουμε το ενδιαφέρον μας προς ένα άτομο αλλά για να μη μας πει ο γκόμενος μαλάκα. Κι όμως, αυτοί είμαστε.
Το μεγαλύτερο προκαθορισμένο της ζωής ενός Έλληνα είναι αυτή η κυράτσα που έχουμε ως πολιτιστικό πρότυπο. Και μη βλέπετε, παραδείγματος χάρην, τον κοινωνικό σχολιασμό απέναντι στην πολιτική, την διαφθορά και γενικά απέναντι σε όλο αυτό το αίσχος… Τώρα μπορεί να μην αρέσει σε κανέναν Έλληνα πολίτη αλλά οι ίδιοι είναι αυτοί που έκαναν τις επιδοτήσεις βίλες, αυτοκίνητα, μπουζούκια κλπ. Όταν τους λάδωνε κάποιος για να πάρει μια επιδότηση επειδή είχε βγει η καινούρια SLK τότε δεν συνειδητοποιούσε πως η μεγαλύτερη διαφθορά βρίσκεται στον ίδιο του τον ψυχισμό;
Για να καταλήξω κάπου, εντέλει, εγώ νιώθω περήφανος που μέσα σε όλο αυτό που ζω καταφέρνω, ασχέτως αν υποκύπτω στα τριπάκια του νεοπλουτισμού, να διακρίνω που είναι η αλήθεια στις επιλογές μου και που είναι τα πρέπει που κατά τα άλλα πρέπει να ακολουθούμε εφ ενός ζυγού.
Σ' αγαπάω..Μα είναι αργά...
Πριν από 3 χρόνια