Ως εδώ

Είναι κάποιες στιγμές που πραγματικά μένω άφωνος. Μένω άφωνος όχι επειδή έχει γίνει κάτι το τόσο σοκαριστικό ή τέλος πάντων κάτι άξιο εξαιρετικής αναφοράς αλλά επειδή οι συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω μου είναι τουλάχιστον ανεξήγητες.

Κατ’ αρχήν έχω μια θεωρία, λιτή, περιεκτική που κατά την γνώμη μου δεν σηκώνει και πολλές παρερμηνείες, προσωπικές γνώμες ή γενικότερα αντίλογο. Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι είτε φιλικές είτε ερωτικές. Για τις φιλικές ούτε λόγο δεν κάνω, είναι αυτό το γνωστό, ουσιώδες κυρίως των γνωριμιών που όλοι γνωρίζουμε. Τις ερωτικές όμως ρε παιδία πραγματικά δεν μπορώ να τις ερμηνεύσω. Κάπου εδώ αρχίζει η θεωρία μου λοιπόν: Αν γουστάρει κάποιος κάποιον πρέπει να το δείχνει. Είμαι το Χ άτομο, με αυτό το πακέτο χαρακτηριστικών και είσαι το Ψ άτομο, με το αντίστοιχο πακέτο. Είναι ωραίο να το εκδηλώνεις αυτό το αίσθημα θαυμασμού, απλά, ανθρωπινά και κυρίως με σεβασμό, πρωτίστως στον άνθρωπο που έχει απέναντί σου αλλά και με σεβασμό στην υπόσταση σου. Έτσι λοιπόν απ’ τη ζωή μου αποφεύγω τις ακρότητες. Τα πάθη είναι που χαλάνε μια σχέση, δεν την δένουν. Χίλιες φορές μια οργανωμένη σχέση και πιο ήρεμη παρά ένα τρελό πάθος που μπορεί να σε οδηγήσει από το 7ο ουρανό μέχρι και το χείλος του γκρεμού.

Εγώ λοιπόν αυτή την θεωρία ακολουθώ στη ζωή μου. 1 + 1 = 2. Απλά μαθηματικά. Μ αρέσεις, πες μου αν σ αρέσω να δούμε που μπορεί να μας βγάλει αυτό. Όχι τόσο στεγνά όσο λες «μια μπριζόλα μοσχαρίσια καλοψημένη και για γλυκό βλέπουμε» αλλά με την ίδια ορθολογιστική λογική που με κατέχει.

Εκτιμώ τους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν το παραμύθι τους, μη σας πω πως ανήκω και εγώ σε αυτούς. Στα παραμύθια υπάρχουν και άσπρα άλογα όμως δείγμα ευγένειας και αγνότητας των εποχών. Μόνο που το παραμύθι είναι ωραίο να προσπαθείς να το ζεις, όχι να περιμένεις να σε βάλει στο παιχνίδι ο πρωταγωνιστής και στο τέλος να μένεις απ’ έξω.

Είναι καλύτερο να πεις σε συμπαθώ αλλά ερωτικά δε μου βγαίνει/δε θα θελα κλπ παρά να παίζεις κρυφτούλι τύπου σε αγαπώ, σε λατρεύω μα δεν ξέρω. Τι δεν ξέρεις ρε τούβλο; Δεν ξέρεις πως χτυπάει η καρδιά σου ή νομίζεις πως θα σου φέρουν βηματοδότη για να το καταλάβεις; Αυτό το είμαι και δεν είμαι πάντα το θεωρούσα μέτριο και ως γνωστόν «Τα μέτρια το ξέρεις με σκοτώνουν».

Και από το να σκοτωθώ εγώ, καλύτερα να βγάλω τα μέτρια από τη ζωή μου. Συγνώμη που δεν μπόρεσα να σε κρατήσω στην κορυφή όσο ήθελες αλλά ο θρόνος της καρδιάς μου δεν είναι θέμα δυναστείας, είναι θέμα δύσκολου, σκληρού και επίπονου καστινγκ και δόξα το Θεώ συμμετοχές έχω πολλές. Και εσύ φαντάζομαι αλλά μεχρι το 2020 νομίζω πως θα την χάσεις την παρθενιά σου… τότε τα λέμε.

Ως τότε, ως εδώ.