Είναι ίσως η πρώτη φορά που υποσχέθηκα ένα
κείμενο. Μου έχει τύχει να πω σε φίλους - ή και μόνο αναγνώστες, ναι υπάρχουν
και μόνο τέτοιοι – πως θα γράψω απόψε, αλλά πως θα γράψω για το τάδε θέμα ποτέ
δεν έτυχε. Για όλα, όμως, λένε υπάρχει μια πρώτη φορά και μια τέτοια νομίζω πως
ήρθε και για μένα απόψε.
Το θέμα που σας «έταξα» είναι οι όμορφοι άνθρωποι
και η επιρροή που έχουν πάνω μου. Μπαίνω κατ’ ευθείαν στο θέμα, γιατί κι εγώ
ακόμα στο μυαλό μου το έχω κάπως μπερδεμένο και θέλω να δω πού θα με πάει το
ίδιο το κείμενο – σκεφτείτε πως «με διαβάζω» κι εγώ παράλληλα με τη δημιουργία
αυτού του κειμένου.
Η αλήθεια είναι πως έχω ένα κόλλημα με την εικόνα.
Πάντα, από μικρός μού άρεσε αυτό που έβλεπα μπροστά μου να είναι καλοδουλεμένο.
Δεν με νοιάζει αν η φύση σε βοήθησε να είσαι πανέμορφος άνθρωπος, με νοιάζει
εσύ να μην άφησες τον εαυτό σου στη μοίρα του. Πιστέψτε με, έχω δώσει σημασία
σε ανθρώπους που βλέπω πόσο προσπαθούν να δείχνουν όμορφοι και λιγότερη σημασία
σε αυτούς που εκ των πραγμάτων είναι – ίσως γιατί αυτοί που προσπαθούν έχουν
και προσωπικότητα.
Όπως και να έχει, η εικόνα που θέλω να βλέπω
μπροστά μου θέλω να είναι άρτια. Σε μια γυναίκα ας πούμε: δεν μπορώ το μίζερο,
το μέτριο, το θαμπό. Ρε παιδί μου, έχεις την ευλογία σε αυτόν τον πλανήτη να
είσαι ό,τι ποθητό μετά το παστίτσιο (γιατί όπως και να χει, τι είναι πιο
ποθητό από ένα ταψί παστίτσιο;) και πας και το αφήνεις στη μοίρα του;
Με αυτά και με αυτά, θα μου πεις, καταφέραμε να
βγάλουμε γυναίκες αγχωμένες να δείξουν υπεργαλαξιακές γκόμενες με τεράστια βυζιά κώλους γυμνασμένους κλπ κλπ. Εντάξει, δεν θα τα βάλουμε και με την
Πάμελα για αυτά που χάρισε στην ανθρωπότητα, επειδή η αδελφή μας, η γκόμενά μας,
η Μαιρούλα που γουστάραμε στο λύκειο κλπ κλπ μας έπεισαν πως αυτά είναι ψεύτικα
και τα δικά της είναι η επιλογή του Θεού. (Σόρι εσύ άνωθεν που σε μπλέκω στη
συζήτηση, αλλά κι εσύ ρε παιδί μου είσαι καμιά φορά άδικος με το μπούστο
κάποιων κυριών και κατά συνέπεια και με το μυαλό τους όταν αποφασίζουν να
γεμίσουν την προαναφερθείσα ανατομική περιοχή).
Που λες, φίλε μου Αρίστο, οι ωραίες γκόμενες είναι
χαρά Θεού (ε μανία με τον Πανάγαθο απόψε). Και είναι έτσι, επειδή δεν μπορείς
να αποφύγεις να τις κοιτάξεις. Ας πούμε μια ιστορία: Είχα μια κολλητή, ωραίο
κομμάτι – δε λέω – αλλά κάποτε ήταν άλλη μια κοπελίτσα, γκομενάρα δεν την
έλεγες, ούτε αδιάφορη βέβαια. Μια μέρα, καλοκαίρι θυμάμαι ήταν, έσκασε η βόμβα
πως θα γίνει σεξοβόμβα. Είχε χάσει αρκετά κιλά, σε σημείο που είχε γίνει Ζέτα
Μακρυπούλια, και κάπου εκεί ήρθε και το στήθος, το πρόσθετο, το ποθητό. Ε ρε
φίλε και τι έγινε… Από εκεί που της την πέφτανε δέκα δέκα, τώρα νομίζω πως δεν
υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μη θέλει ένα βράδυ μαζί της.
Και σας ερωτώ: Τι διάολο συνέβη; Άλλαξε μούρη;
Ούτε καν! Μόνο «στέρνο» άλλαξε, αν με ρωτάτε. Κι όμως αυτό ήταν αρκετό. Πού
θέλω να καταλήξω; Στη δύναμη της εικόνας φυσικά! Όλα είναι στο μυαλό μας, σε
αυτό που επεξεργάζεται την πληροφορία που λαμβάνουν και αναμεταδίδουν τα μάτια μας.
Έτσι και εγώ έμαθα να είμαι δέσμιος της εικόνας. Το
πρότυπο της τέλειας γυναίκας, σε όλες τις ηλικίες τις αναλογίες, τις εκφάνσεις της,
μου έγινε ευαγγέλιο και το ακολουθώ πιστά. Για να σου δώσω να καταλάβεις, άλλο
η γυναίκα Κατερίνα Καινούργιου, άλλο η γυναίκα Νάντια Μπουλέ και άλλο η γυναίκα
Δέσποινα Βανδή. Άλλες ηλικιές, άλλες αναλογίες, άλλες γοητείες. Μα τόσο τέλειες
όλες.
Και θα μου πεις, επίσης, μα μόνο οι γκόμενες έχουν
σημασία δηλαδή για σένα; Με τον πούτσο σου σκέφτεσαι; Κάθε άλλο. Το σύνδρομο της τέλειας εικόνας με ακολουθεί στα
πάντα μου. Να, ας πούμε, πας μια μέρα σε ένα γραφείο για μια νέα θέση. Ψαρωμένος,
όπως είναι πάντα ο νέος, κάθεσαι στην ακρούλα σου, συστήνεσαι, έχεις κόψει τις γκόμενες
από πάνω μέχρι κάτω, απορρίπτεις τις «σαν τη θεία Σούλα» σε κάθε ηλικιακό
φάσμα, κοζάρεις τις «σαν σταρ του σινεμά» και μέχρι εκεί.
Για τους άντρες όμως; Αυτοί δεν περνάνε από
κόσκινο; Βεβαίως και περνάνε! Εκεί, επειδή δεν θέλω και να φλερτάρω καλά και
ντε, είμαι πιο σκληρός. Η λογική πάντα λέει: Τι είσαι καμάρι μου; Τι μου
δείχνεις; Τι σκέφτεσαι πίσω από το ουδέτερο βλεματάκι σου; Τι χιουμοράκι
κάνεις, όταν τάχα μου δεν σε βλέπω; Κλπ κλπ.
Για να κερδίσεις, κατ’ αρχήν, τον σεβασμό μου, ας μη
μου το παίξεις. Αν μου το παίξεις, θα στο παίξω κι εγώ. Και παίζε παίζε στο
τέλος θα στην πάρω την παρτίδα, γιατί απλά όταν μιλάμε για το κεφάλαιο «το
παίζω» μιλάς για το γήπεδό μου. Μπορεί να μην έμαθα τίποτα άλλο τόσο καλά στα
24 χρόνια που ζω στον πλανήτη, αλλά να στο παίξω μέχρι που να πεις «παραδίνομαι»
το κατάφερα.
Οπότε, επειδή συνήθως δεν με πολυαφορούν αυτά που
λες, γιατί στα προαναφερθέντα βυζιά θα καταλήξουμε και στον κώλο της Στικούδη,
με νοιάζει τι βλέπω σε πρώτη φάση. Δεν σου λέω να είσαι σαν τον Μαρτάκη ή σαν
τον Darren
Criss
του
Glee,
αλλά μια επαφή με την αισθητική του Beckham θα μπορούσες να έχεις,
ώστε να ξεφύγεις από το επίπεδο του πιθηκάνθρωπου. Ναι ναι, είμαι πολύ σοβαρός
σε αυτά που σου λέω.
Όπως ακριβώς η Κατερίνα Καινούργιου (ή η Αγγελική
Ηλιάδη που την ξέχασα παραπάνω) περιγράφουν την ιδανική γυναίκα σε live αναμετάδοση
μπροστά σου, έτσι πρέπει να ξέρεις πως ο Κώστας Μαρτάκης είναι κάτι τόσο όμορφο
αντικειμενικά που δεν μπορείς να μην το προσέξεις. Και να του μοιάσεις πρέπει!
Πρέπει ρε φίλε, δεν σου δίνω το δικαίωμα να μου απαντήσεις. ΠΡΕΠΕΙ!
Τελοσπάντων, για να μη χρονοτριβώ και μακρηγορώ, ύφος,
όψη, μαλλί και ντύσιμο πρέπει να με πείσουν πως αξίζεις την προσοχή μου. Και αν
όλα αυτά σου φαίνονται πολλά, σκάσε ένα χαμόγελο. Από εκεί μπορώ να καταλάβω
περισσότερα.
Γενικότερα, λοιπόν, αν κάποια ή κάποιος θέλει να
με γνωρίσει, πριν σκεφτεί την τέλεια ατάκα, καλόν είναι να περάσει από έναν
καθρέπτη και να φτιάξει το πουκάμισό του, το παπιγιόν του, τη φούστα της, τη
μπλούζα της κλπ κλπ. Τι να κάνουμε; Κι εγώ έτσι τη βρίσκω, βρείτε άλλους που θα
μείνουν στον καλοσχηματισμένο κώλο – εμένα άλλα θα με νοιάξουν να είστε
σίγουροι.
Δεν ξέρω αν κατάλαβες μετά από όσα σου είπα ΠΟΣΟ
ΕΠΙΡΡΟΗ έχει πάνω μου ένας όμορφος άνθρωπος, αλλά εγώ προσπάθησα. Σημασία έχει
πως τώρα πια ξέρω τι ζητάω, τίποτα δεν μένει πια να με κρατάει. Μόνο αυτό
μετράει.
(Ναι ΟΚ είχα κέφια και έβγαλα το άχτι μου απόψε,
κακό δεν είναι πού και πού ε;)
ΥΓ: Πάνω από όλα, ας είστε sexy. ΔΙΑΟΛΕ, η γενιά των άκαβλων
πάνω μου έπρεπε να τύχει;
