Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Όλα ξεκίνησαν από ένα RT

«Ό,τι σε καβλώνει ποτέ δεν είναι λάθος» έλεγε ένα tweet. Προβληματισμούς που τους έχεις και εσύ θα μου πεις… Εντάξει, τους έχω. Τι να κάνουμε τώρα; Που λες, φίλε αναγνώστη, αυτή η φράση καρφώθηκε ομολογώ μέσα στο μυαλό μου και δεν έφευγε.

Είναι λάθος; Δεν είναι; Τι σκατά είναι; Ανάγκη, πάθος, αδυναμία; Τι από όλα τελοσπάντων; Η αλήθεια είναι πως εγκρατή άνθρωπο δεν με λες. Δεν είναι πως μου συμβαίνει κάτι τραγικό και κάνω τις ακολασίες, αλλά πιστεύω πως η «αμαρτία», όσο μεγάλη ή μικρή και αν είναι, ξεκινάει από το μυαλό.

Τι πάει να πει το σκέφτηκα, μα δεν το έκανα; Εφόσον το σκέφτηκες, αν είσαι μάγκας προσπάθησε το και καν’ το.  Μεγάλη κουβέντα αυτή, αλλά πιστεύω πως εφόσον το σκέφτηκες, έχεις διανύσει τη μισή απόσταση μέχρι τον προορισμό σου. Η κάβλα, λοιπόν, απέναντι σε ένα άτομο, γυναίκα ή άντρα – ό,τι γουστάρει ο καθένας, είναι πράγμα επονείδιστο από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου.

Θα μου πεις, γιατί; Επειδή, φίλε μου, όλοι νομίζουν πως να γουστάρεις ένα άτομο είναι κακό. Όχι δεν είναι κακό. Είναι φυσικό να έλκεσαι. Πιστέψτε με, στα τόσα χρόνια του επίγειου βίου μου το μόνο αφύσικο που συνειδητοποίησα στην κοινωνία που ζω είναι πως υπάρχουν άτομα που στη δεκαετία 20-30 φοβούνται να πουν πως γουστάρουν αυτό από το οποίο έλκονται.

Εγώ, ας πούμε, στη ζωή μου έλκομαι από τους χαρακτήρες των ανθρώπων, από τη μουσική, από τη νύχτα, από τα λεφτά – είμαι λίγο ρεμάλι, τι να κάνουμε; Γεννήθηκα λίγο glossy, λίγο illustrated και παλεύω να το ζήσω έτσι.

Εσύ; Έλα και πες μου – δέχομαι και dm.

K.