Στης Καίτης το ανάγνωσμα...

Σήμερα χαζεύοντας στον κυβερνοχώρο εντόπισα μια φωτογραφία της Καιτούλας της Γαρμπή και με έβαλε σε σκέψεις. Δεν είναι ούτε δυο μέρες που παρακολούθησα αυτήν την «δέκατη επετειακή απονομή των Mad Video Music Awards» που με κούρασε ένα τσικ λιγότερο από το «Αvatar» στα Village χωρίς διάλειμμα.

Αυτήν εδώ τη φωτό:

Που λες η Καίτη Γαρμπή επέστρεψε στο εμπορικό στερέωμα, με τη σωστή εμφάνιση και τους σωστούς συνεργάτες – τόσο θαμπούς ώστε να μην την επισκιάσουν, τόσο ταλαντούχος ώστε να τη βοηθήσουν. Μετά από μία μακρά απουσία, κάτι σαν αγρανάπαυση ταλέντου, η τραγουδίστρια επέστρεψε εκεί που ανήκε, στην εμπορική μουσική σκηνή. Δεν βρίσκω τίποτα, μα τίποτα κακό σε αυτό.

Κάτι ανάλογο, χωρίς λάθη όμως, είχε κάνει και η Νατάσα Θεοδωρίδου, πριν χρόνια λίγο πριν τραγουδήσει Χατζηγιάννη μετά τη Ρεμπούτσικα. Στην Καίτη, όμως, όλα ήταν διαφορετικά. Εν έτη 2013 τραγουδάς «Ιεροσυλία» και σου αξίζει. Και μετά τι; Ορίστε ο δρόμος. Αν θες αγαπημένη μου, γύρνα στη ζεστή αγκαλιά του Φοίβου που ανασταίνει μέχρι και τη Χριστίνα Μαραγκόζη και τραγούδα της ψυχής σου το τσιφτετέλι.

Εκεί, λοιπόν, που διαφωνώ είναι πως εκμεταλλεύεσαι τη δίψα του κοινού (σου) να σε δει ξανά στις δόξες σου, στηρίζεσαι στην τεράστια απήχηση των 90s τραγουδιών και προσπαθείς να συντηρήσεις τον μύθο σου; Τι από όλα; Δεν καταλαβαίνω. Και ναι, δεν θα σωπάσω. Της αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που είναι σήμερα, γιατί παραμένει ίσως η καλύτερη λαϊκή τραγουδίστρια που έχει περάσει από τη μοντέρνα δισκογραφία – καλύτερη και από τη Νατάσα.

Να δες και αποκλειστικό βίντεο του Yupiii, από εκεί που αφήναμε τις τελευταίες ανάσες δημιουργικότητας πριν μας πάρει ο ύπνος σε κανένα τιμόνι στο Φάληρο: