Σκόρπιες Σκέψεις Μιας Νύχτας

Ένα χαζοtweet σήμερα με έβαλε σε σκέψεις. Οι άνθρωποι όσο και να δείχνουν πως δεν ασχολούνται μαζί σου, συνήθως θυμούνται να ασχοληθούν όταν εσύ γίνεις εριστικός, ειρωνικός ή κάτι τέλοσπάντων που μπορεί να μην τους αφορά άμεσα, αλλά τους δίνει πάτημα να πουν κάτι για σένα.

Πάει καιρός τώρα που έπαψε να με απασχολεί το τι λένε για μένα, ίσως γιατί τη ρουτίνα που εγώ έφτιαξα, έστησα και υπηρετώ να τη βαριέμαι πλέον κι εγώ ο ίδιος. Άμα δεν θεωρείς πως κάνει κάτι wow, γιατί να σε νοιάξει αν το ζηλέψουν;

Και πάλι δεν θέλω να μηδενίζω ό,τι έχω χτίσει μέχρι σήμερα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως θα κάτσω να το αποθεώσω κιόλας, δεν υπάρχει λόγος. Ο καθένας κάνει αυτό στο οποίο του κλήρωσε να είναι καλός ή να το αγαπά ή μόνο να βγάζει και τα προς το ζην του από αυτό.

Γενικότερα έχω μια τάση τελευταία τιποταϊσμου. Τι θέλω να πω… Καταλαβαίνω ότι σε πολλά πράγματα της καθημερινότητάς μου έχω χάσει την όρεξη ή απλά τα θεώρησα πολύ δεδομένα. Εκεί πάνω έρχονται κάποιοι – ομολογουμένως ξεχωριστοί – άνθρωποι και σου λένε «μείνε όπως είσαι, μην αλλάζεις τίποτα». Μωρέ μπράβο μου, κοίτα τι ακούω!

Αν και ο στίχος του ποιητή (Καρβέλα νομίζω) συνεχίζει με το «εγώ έτσι σ’ αγαπάω», αυτό δεν το άκουσα, αλλά ευελπιστώ πως ο Θεός είναι μεγάλος και ο στίχος θα συνεχιστεί από όπου έμεινε. Παρά ταύτα, τέτοια πράγματα όμορφα, χαρούμενα και ρομαντικά δεν τα ακούς καθημερινά.

Είναι που τελικά δεν θέλω να απαξιώνω κανέναν και τίποτα και τελικά απαξίωσα εμένα. Όχι, φίλοι μου, το κλειδί δεν είναι να δίνεις σημασία στα πάντα, αλλά μόνο σε αυτά και κυρίως σε αυτούς που αξίζουν.

Συνήθως ξεχνώ πως υπάρχουν άνθρωποι με αξίες και εγώ μπορεί να είμαι η επιλογή μιας εξ’ αυτών. Τα γράφω λίγο ανάκατα απόψε κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Δεν με πολυαφορά κιόλας, το θέμα είναι να τα πω να ξεθυμάνω.

Διανύω πια το 26^ο έτος ζωής μου, που πλάκα πλάκα δεν καλοδέχτηκα αλλά την πρώτη μέρα ενεργούς δράσης του πήρα δύο πολύ ωραία κομπλιμέντα που για 25 χρόνια δεν είχα ακούσει (το ένα είναι αυτό που σας είπα και το άλλο πως μοιάζω στον Φώτη Βαλλάτο. Δεν ξέρω αν μου φαίνεται τόσο τρελός τυπάς μόνο εμένα, αλλά μόνο και μόνο που είχε αυτή τη γυναίκα τόσα χρόνια και είναι και πατριώτης, τιμή μου λέω και σκάω).

Και η γη γυρίζει και η γη γυρίζει. Παραδόξως τίποτα δεν σταματάει. Όσο πόλεμο και αν δεχτούμε, όση ευτυχία και αν διαχειριστούμε. Το καλό είναι πως κάθε στιγμή διαρκεί όσο και η ουσία της – μια στιγμή. Η καλή ή η κακή ενέργεια είναι αυτό, το χρονικό ελάχιστο που ονομάζουμε στιγμή. Γενικά τίποτα δεν μας κάνει τη χάρη να σταματήσει την εξέλιξη, ούτε το καλό ούτε το κακό.

Εγώ πάντως νιώθω έτοιμος και δυνατός ξανά να μοιραστώ τις στιγμές μου. Εσύ;