Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Ένας ουρανός, πάντα φωτεινός.

Φαντάζομαι ότι κάπου εκεί ψηλά υπάρχει μια άλλη κοινωνία. Και δεν εννοώ τους αγαπημένους μας ανθρώπους που έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο όπως συνηθίζουμε να λέμε. Όταν κοιτάω την νύχτα έναν έναστρο ουρανό φαντάζομαι πως πρέπει η κοινωνία εκεί πάνω να μοιάζει ακριβώς όπως η δική ζωή.

Εκεί ψηλά φαντάζομαι να υπάρχει ένα βασίλειο. Ο αυτοκράτορας είναι ο ήλιος ο παντοδύναμος, το φεγγάρι το παιδί του υπάρχει στα καθήκοντα του και γύρω σε αυτό τα αγαπημένα του αστέρια, οι φίλοι του. Του κρατούν κάθε βράδυ συντροφιά στις υποχρεώσεις που του έχει αναθέσει ο μπαμπάς ήλιος και φέγγει μέχρι να ξυπνήσει ο άρχων και να του δώσει ρεπό.

Έτσι φαντάζομαι πως είναι και η ζωή μας περίπου. Εγώ θα προτιμήσω την θέση του φεγγαριού. Είμαι κάθε μέρα στη θέση μου, εκτελώντας την αποστολή μου, χαρούμενο για την ύπαρξη μου, υπερθεματίζοντας τον σκοπό της. Κάνω και περήφανο τον ήλιο της ζωής μου. Α ναι, δε σας το πα, την δουλειά μου φροντίζω να την κάνω πολύ καλά. Θέλω να χαίρεται ο ήλιος μου, να μην έχει για τίποτα να μετανιώσει για την ανατροφή, τις συνήθειες και τα ιδανικά που μου έδωσε. Για τον ήλιο όμως θα σας μιλήσω στο τέλος, τώρα πρωτεύουν οι αγάπες μου…

Τα αστέρια μου φυσικά. Ξεχωρίζω 4 αστέρια που είναι τα αγαπημένα μου. Ονόματα δε θα βάλω, απλώς θα σας περιγράψω τι μου δίδαξαν και για ποιον λόγο λάμπει το καθένα του έτσι δυνατά. Είναι τόσο έξυπνα και αστραφτερά που πιστεύω θα καταλάβουν αμέσως ποιο είναι ποιο. Τα καμάρια μου.

Το 1ο πρώτο αγαπημένο μου αστέρι είναι όμορφο. Πολύ όμορφο. Είναι αυτό που μου έμαθε πως υπάρχουμε για να αγαπάμε. Κάθεται εκεί υπέρλαμπρο, αστραφτερό και σου χαμογελάει γιατί το μόνο που έχει να σου χαρίσει είναι το νόημα της αγάπης και του ονείρου για αυτήν. Είναι από αυτά τα άστρα που τις νύχτες τα κοιτάς για να ονειρεύεσαι. Να του στέλνεις την ευχή σου και αυτό θα στην κάνει πραγματικότητα. Χωρίς αυτό στο δρόμο μου δεν θα ήμουν ποτέ αυτός που είμαι σήμερα. Επίσης, είναι το πρώτο που θα σου πει πόσο καλό φεγγάρι είσαι για τον ήλιο σου. Θα παραδεχτεί το καλό, θα σε παρηγορήσει για το κακό που σου έτυχε και θα είναι εκεί να σε φωτίζει με την χαρά του. Το μόνο που μπορεί να σου ζητήσει είναι λίγο σημασία όταν κι αυτό δακρύζει που κ που. Και είναι από αυτά που θα του χαρίσω ότι μου ζητήσει, όποια στιγμή και αν το κάνει, αφού χάρη σε αυτό μπόρεσα και χαμογέλασα ξανά.

Το επόμενο αγαπημένο μου αστέρι είναι αυτό που μου έμαθε να έχω δύναμη για τον σκοπό. Να αγαπάω αυτό που δουλεύω, να βάζω τον πήχη ψηλά και όσο δύσκολος και αν είναι να προσπαθώ να τον πετύχω. Είναι αστέρι ανεξάρτητο, θαρρείς πως η ύπαρξη του αποτελεί ένα μικρό ηλιακό αυτόνομο σύστημα. Είναι κομψό αστέρι αλλά δε θέλει να λάμπει τόσο όσο το προηγούμενο. Θα μπορούσε, απλά ποτέ δεν θέλησε. Του αρκεί πόσο θερμό είναι και πόσο το αγαπάνε όσοι το πλησιάσουν. Δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο, θα το θυμάσαι για την θέρμη του, την δύναμη του για την ζωή, την ενέργεια του. Χωρίς αυτό όση δύναμη και αν είχα δεν θα κατάφερνα τίποτα. Δεν είναι πως σου διδάσκει απλώς να βρεις την δύναμη αλλά σου χαρίζει και από την δική του. Είναι αστέρι φύλακας άγγελος με λίγα λόγια. Το κοιτάς στα δύσκολα, του χαμογελάς και περνάς καλά μαζί του στα όμορφα αλλά πάντα είσαι δίπλα του, γιατί πολύ απλά κι αυτό χωρίς εσένα πιστεύω βαριέται την δύναμη του και σιγοφέγγει σε σχέση με τα κανονικά του.

Το άλλο μου αγαπημένο αστέρι είναι αυτό που μου έμαθε να δίνω αξία στην γνώση. Ξέρετε ποτέ κανείς δε σου λέει «Κοίτα να μάθεις», σου λέει «Κοίτα τι έμαθα εγώ». Αυτό μου έδειξε τον δρόμο να συλλέξω όση περισσότερη σοφία μπορώ. Είναι αυτό που θα κοιτάξεις όταν έχεις αβεβαιότητα για το ποιος είσαι και ποιος είναι ο σκοπός σου. Μπορεί να μη σου δώσει την δύναμη να περπατήσεις αλλά θα σου θυμίσει ποιος είσαι, από πού έρχεσαι και ποιος αξίζει να είναι ο προορισμός. Είναι το αστέρι της ποιότητας του νου. Το έχω χρόνια δίπλα μου αυτό το αστέρι, μου μοιάζει πολύ βλέπετε, λες και είμαστε από το ίδιο διακριτικό υλικό. Είναι το αστέρι-διαδρομή. Περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και αυτό εκεί να μου δείχνει ότι είναι δίπλα μου κι εγώ να του δείχνω πως το είχα ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή.

Το τελευταίο αγαπημένο μου αστέρι είναι πολύ ιδιαίτερο αστέρι. Λάμπει από μακριά γιατί σηματοδοτεί τον πόλεμο για τα ιδανικά. Παλεύει να πετύχει μόνο του στα πάντα. Μου έμαθε να αγαπάω εμένα, τα προσωπικά μου ιδανικά, να μάχομαι για τον έρωτα και να μην μένω στάσιμος. Μου έμαθε να είμαι και εγώ διαφορετικός από αυτό που ένα πρότυπο μου επέβαλε. Είναι σαν να σου λέει «έχεις δική σου φωνή, μη δανείζεσαι». Με τράβηξε από το βόλεμα και μου έδειξε ένα άλλο σύμπαν, πιο γευστικό, πιο διαδραστικό, πιο δραστήριο και περιπετειώδες. Και είναι ανεπιτήδευτα λαμπερό. Ίσως γιατί είναι και στην πράξη χρυσαφί. Να σημειωθεί πως είναι το πιο πρόσφατο σαν αστέρι στη ζωή μου. Υπήρχε και πιο πριν αλλά την προσοχή μου δεν την τράβηξε τόσο πολύ ποτέ, όσο από τότε που και το ίδιο βρήκε τον εαυτό του και τον μοιράστηκε μαζί μου.

Και τέλος, ο ήλιος μου. Δεν είναι φυσικά αστέρι, είναι πλανήτης ολόκληρος. Είναι το οξυγόνο μου, η ώθηση και η αφορμή της ύπαρξης μου. Είναι και το σημείο αναφοράς μου. Αν μεγαλώσω κι εγώ, να ένας τέτοιος ήλιος θέλω να γίνω για το φεγγάρι μου. Χωρίς ήλιο, φως εγώ δεν θα είχα. Κάθεται όλη μου την ζωή δίπλα μου, φωνάζοντας μου για να γίνομαι το καλύτερο φεγγάρι που κάθε ήλιος φαντάζεται να αποκτήσει. Είμαι εκεί όταν θέλει να γυρίσει πλευρό και κάθομαι στην θέση του όση ώρα μου επιτρέψει δίνοντας πάλι πίσω πρόθυμα τον θρόνο αφού χωρίς αυτό βασίλειο δεν υφίσταται. Είναι ο αρχηγός, η δύναμη των πάντων. Ο λόγος που υπάρχω, που έγινα έτσι και που μου έμαθε πως αξίζει να αγαπάς τα αστέρια της ζωής σου.

Να πω και ένα ευχαριστώ για τους κομήτες που πέρασαν από την ζωή μου και μου έδειξαν τον τρόπο να σε νομίζουν για αστέρι και εσύ να αποδείξεις πως είσαι απλά ένας κομήτης που ήρθε για να κάνει κακό και να φύγει. Αν δεν είχατε εμφανιστεί εσείς, τα αστέρια μου μπορεί και να μην τα ξεχώριζα ποτέ.

Σκέψου κι εσύ τον ήλιο και τα αστέρια της ζωής σου. Είμαι σίγουρος πως θα βρεις πολλές ομοιότητες με την επάνω κοινωνία, έτσι δεν είναι?