Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Στους φίλους μου...αφιερωμένο!

Σκεφτόμουν πως δεν κάνω πολλά γι’ αυτούς. Επίσης σκεφτόμουν πως με αγαπάνε πολύ περισσότερο απ’ ότι αξίζω. Ίσως βέβαια να κάνω και λάθος.
Είναι υπέροχο σε μια εποχή τόσο φτωχή σε συναισθήματα να καταλαβαίνεις πως υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς κανένα ίδιο όφελος σου στέκονται, χαίρονται με την χαρά σου, σου συμπαραστέκονται στον πόνο σου και ας τους βρίζεις στο τέλος γιατί απλά δε συμφώνησαν στην μαλακία σου (Κλασικός εαυτός μου…)
Σκεφτόμουν σήμερα –πολύ σκέψη έπεσε πλάκα πλάκα, τα επεισόδια θα φταίνε φαίνεται- πόσο άδεια θα ήταν η ζωή μου χωρίς τα χαμόγελα τους. Αν δεν είχα τα αστεία της κολλητής μου με την κλασική της προσφώνηση «Ντινούκε μου…», τις χαζές ανασφάλειες της άλλης φίλης μου –ονόματα δε λέμε οικογένειες δε θίγουμε-... Βέβαια πώς μπορώ να ξεχάσω όταν ακούω τα μαγικά λόγια της άλλης κολλητής να μου φωνάζει με λάγνο ύφος "Μωρόοοοο Μωροοοοο" ε δε μπορώ κάτι παθαίνω! Δε θα παραλείψω τους μονολόγους του καλού μου φίλου (ξέρει αυτός ποιος είναι…) που ούτε στα καλύτερα stand up comedies δε ρίχνω τόσο γέλιο .
Υπάρχουν βέβαια και άτομα που σημαίνουν πολλά για μένα και τα αγαπώ και ας μην τα βλέπω κάθε μέρα… θα ξεχάσω εγώ τις μπουζουκότσαρκες και τις κλεμένες αφίσες απ τα μαγαζιά που επισκεπτόμασταν; Γίνεται να ξεχάσω τις χορογραφίες του jambi? Γίνεται να ξεχάσω τα γέλια με το Τζέλα Δ;
Αλήθεια μήπως γνωρίζει κάποιος από εσάς γιατί ένας άνθρωπος ονομάζεται κρυψίνους; Ε μέχρι και αυτό εξιχνίασα με τα παιδιά αυτα...
Χαχαχαχα φοβερές στιγμές ειλικρινά…
Αυτοί με κάνανε από Κωσταντίνο Ντινούκο...εσχάτως και Coco... Cocos Cocetos παρακαλώ!
Είναι αυτό που ξέρεις σίγουρα κάθε πρωί που αντικρίζεις τον ήλιο ότι κάποια άτομα στον πλανήτη αυτό θα νοιαστούν αν ξύπνησες ή αν ήρθες στην σχολή... χεχε
Σε έναν προς ένα σας λέω πως δε θα σας ξεχάσω ποτέ ότι και να γίνει και αυτό ελπίζω να κάνετε και εσείς μικρά καθάρματα…
Όπως λέει και ένα ασμα «την ουσία στη ζωή μου την δώσανε οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου». Κανένας άλλος… όλα σε εσάς τα χρωστάω!
Τέλος… κολητούλα μου μη σταματήσεις ποτέ να με φωνάζεις με το κλασικό Ντινούκε μου… και 40 να πάω ντινούκε να μου φωνάζεις… σ’ αγαπώ και ευχαριστώ για όσα έχεις ακούσει από μένα… και ... barbie πες μου λίγο πως τραγουδάει η Βανδή το Come Along Now... χαχαχα