Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

All eyes on me, in the centre of the ring.Just like a circus!

All eyes on me in the centre of the ring, just like a circus!
Παιδιά αυτός ο στίχος τα λέει . Δεν έχω βρει καλύτερο στίχο που να περιγράφει την αποστολή της ζωής μου μέχρι τώρα. Δεν είμαι κανα ψώνιο που νομίζει πως είναι η Britney, κάθε άλλο… Ούτε Καλομοίρα δεν είμαι απλά στον μικρόκοσμο μου ναι είμαι στη θέση αυτή.
Ένας άνθρωπος που εδώ και κάποια χρόνια ακόμα και η ανάσα του είναι πηγή θεματολογίας σε διάφορες χαλαρές κουβεντούλες του απέναντι τραπεζιού. Το βλέμμα μου ελέγχεται, το ύφος μου κρίνεται, αυτά που λέω είναι πηγή σχολιών… Νιώθω απίστευτα όταν γίνεται αυτό. Αρχίζω και πετυχαίνω στόχους σκέφτομαι! Όντως!
Όταν ένα παιδί 15 χρονών λέει ως moto I wanna be a star… πολλοί γελάνε! Δεν τους κατηγορώ! Νομίζετε πως στα 15 μου ήξερα τι εννοούσα ή το μέλλον τι μου επεφύλλασε; Μεγαλώνω όμως και μέσα από τα χρόνια παρατηρώ προσπάθειες φίλων μου για επιτυχία. Σε αυτό που ονειρεύεται ο καθένας, τίποτα δεν είναι κατακριτέο. Το μόνο που σχολιάζω αρνητικά είναι η έλλειψη έμπνευσης για την ζωή που αν υπάρχει στα 20 στα 55 θα είσαι κατεστραμένος υπάλληλος που χροστάει σε 10 δάνεια. Μεγαλώνω λοιπόν που λέτε και παρατηρώ! Τους πάντες, το κάθε βήμα, το κάθε βλέμμα μπορεί να με διδάξει κάτι…
Μέσω της παρατήρησης λοιπόν νιώθω περήφανος. Μπορεί να μην έχω κάνει τίποτα απτό μέχρι στιγμής αλλά με τα κεκτημένα, τις προοπτικές και τις ικανότητες μου έχω γίνει σημείο αναφοράς… Γουστάρω απίστευτα. Πάντα ήθελα να είμαι με αυτούς που πάνε μπροστά που λέει και η κα. Γκαγκάκη του X Factor. Η στασιμότητα με εκνευρίζει, εκεί είναι που επικρατεί η έλλειψη έμπνευσης και ακολουθεί η κάτω βόλτα.
Αντιθέτως εγώ επιλέγω τον ουρανό για ταβάνι των ονείρων μου… που είναι απέραντος.
Μόνο ανακαλυφθεί το τέλος του ουρανού θα βρείτε και μένα που σταματούν τα ονειρά μου.
Γιατί τα λέω όλα αυτά όμως… έτσι μου βγήκε! Δεν ξέρω γιατί αλλα η μοναξιά μου οφείλεται σε αυτήν την ιδιαίτερη μοναδικότητα που έχω σαν χαρακτήρας η οποία μεταφράζεται και σε μοναχικότητα όταν τα προβλήματα μου κρούουν την θύρα και εγώ ως καλός οικοδεσπότης τους ανοίγω και βγάζω και φοντάν για να μη με παρεξηγήσει η γκαντεμιά μου.
Είμαι μόνος μου αρκετό καιρό. Η αλήθεια είναι αυτή. Πολλά δεν έχω ζήσει αλλά πολλά έχω κάνει, πάρα πολλά! Αφού και εγώ όταν τα σκέφτομαι αγχώνομαι. Πιο κοφτερό δίκοπο μαχαίρι είναι τα ίδια μου τα όνειρα… θα τα καταφέρω? Θα τα πραγματοποιήσω άραγε?
Άγνωστο.

Δύσκολο κανείς να κοιτάει την κορυφή, πιο δύσκολο να ζει στην κορυφή του μικρόκοσμου του…
And you feel… just like a circus.

Στις υπηρεσίες σας