Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Λαμπερές στιγμές…

Λαμπερές στιγμές…
Σήμερα ήταν μια πολύ φορτωμένη ημέρα αλλά παράλληλα ήταν απ’ τις μέρες που λες «ΟΚ υπάρχει Θεός τελικα!». Στην σχολή είχα το σχετικό άγχος των εξετάσεων καθώς ήταν ημέρα για midterm και μάλιστα σε μάθημα που καραγουστάρω και δε θα ανεχόμουν αποτυχίες. Ξύπνησα λοιπόν με το άγχος της επιτυχίας σε αυτό… και τελικά το πέτυχα. Είναι από τις λίγες φορές στη ζωή μου που είπα «ναι ναι ναι είναι ολόσωστα» και «ΝΑΙ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΟΛΑ».

Από την άλλη τα άγχη μου έλαβαν τέλος γιατί έλαβα και κατι πολυπόθητα έγγραφα, εξετέλεσα και τας υποχρεώσεις μου ως καλός υιός της μητρός μου και είπα να πάω να φάω κάτι… Εκεί ήταν που ανοίξαν οι ουρανοί! Ω ναι ο Δίας κατάλαβε πως πάω να χαλάσω το διατροφολόγιο μου και μου έριξε κάθε απόθεμα ύδατος που είχα για να με εμποδίσει.

Για να φτάσω στο φαγητό μου και στη φίλη μου που με περίμενε μαζί του έπρεπε να διασχίσω πλημυρισμένη Εθνική Οδό, μποτιλιαρισμένη Κηφισίας, να φάω στην μάπα ένα κατάμεστο The Mall με αποτέλεσμα να καταλήξω στα Goodys στην Κηφισιά. Ε πείτε μου τώρα είναι αυτό τύχη;

Η κούραση βέβαια ήταν περιττό να σας πω πως ήταν συνοδοιπόρος μου από την πρώτη στιγμή της ημέρας, πριν καν σηκωθώ από το κρεβατάκι μου και αποχωριστώ το ζεστό μου πάπλωμα… Εμ έτσι είναι άγχος, κούραση και μια μποτιλιαρισμένη Κηφισίας! Αργεί να σου ρθει το εγκεφαλικό στα 20 άραγε;

Το βράδυ όμως μου επεφύλλασε μια ευχάριστη έκπληξη. Ο μπαμπάκας μου αποφάσισε πως είμαι καλό παιδί και αντι να με τρέχει στην Κηφισιά για το καθιερωμένο εβδομαδιαίο μας δείπνο αποφάσισε να πρωτοπορήσει και μου πρότινε το Golden Hall… Και ναι υπέκυψα… Λοιπόν μπορώ να έχω ένα σπίτι μέσα στο Golden Hall? Δε θέλω πολλά! Να ξυπνάω και να πηγαίνω για καλημέρα στο Marc by Marc Jacobs και στο Golden Attica… Δεν υπάρχει αυτή η ευτυχία παιδιά. Το σλόγκαν “Passion for fashion” που του βγάλανε είναι ΛΙΓΟ μπροστά σε αυτό το μεγαλείο που ζει ο επισκέπτης και δη ο ψωνισμένος επισκέπτης, εγώ δηλαδή.

Αυτά λοιπόν και σιγά σιγά ρίχνω τίτλους τέλους για την ημέρα μου υπο τους ήχους του άσματος και των στίχων του ποιητή «το παρελθόν μου απόψε διαγράφω το παρόν μοναχά μ’ αφορά… λέω ναι στα καινούρια φιλιά»

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ … Ακούει κανείς όμως;