Ας πάρουμε λιγάκι μπρος…

Μετά το χθεσινό (και εσχάτως την πρόσφατη ανανέωση του κειμένου) προτίνω να πάρουμε μπροστα! Ας αφήσουμε πίσω τα επεισόδια, την καμμένη Αθήνα, τον μικρό Αλέξη, τους αστυνομικούς και όλα αυτά τα δυσίωνα και ας πάμε πιο μπροστά, στο μέλλον…


Αντί να λέμε λοιπόν για τα καμμένα κτήρια και γιατί κάηκαν ας βγει κάποιος να πει έχουμε τόσα παιδιά στα πανεπιστήμια αρχιτεκτονικής! Ας κάνουν μελέτες ως πρακτική άσκηση πάνω σε αυτά τα κτήρια για την επισκευή τους και προτάσεις για την ανάπλαση τους! Κρίμα είναι μια τόσο ωραία πόλη να την θυμόμαστε μόνο όταν έχουμε τις μαύρες μας.


Δεν συμφωνώ, να σας πω την αλήθεια, με όλη αυτή την απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Δεν έχει νόημα βασικά γιατί υποτίθεται πως εμείς οι ίδιοι τους έχουμε τοποθετήσει εκεί που βρίσκονται. Και δεν έχουμε και καμία δικαιολογία να τους απαξιώσουμε και θα σας πω ευθύς αμέσως γιατί αυτό. Πέρσυ κάψαμε την μισή Ελλάδα! 70 νεκροί νομίζω κάτι τέτοιο… Τότε ναι μιλούσαμε για 300 βουλευτές ΑΝΑΞΙΟΥΣ να κάνουν τον κρατικό μηχανισμό να λειτουργήσει! Είναι ανεπίτρεπτο εν έτει 2007 να καίγονται άνθρωποι ΖΩΝΤΑΝΟΙ γιατί απλά κάποιοι άργησαν… αν αργούσαν να σώσουν τα δίδυμα του πρωθυπουργού τι θα έλεγε τότε;
Τότε λοιπόν είχαμε ΔΙΚΑΙΟ να μην επανεκλέξουμε την ίδια κυβέρνηση, τους ίδιους ανθρώπους αλλά δεν το κάναμε! Τους βγάλαμε ξανά οπότε… δεν έχουμε δικαίωμα να τους βρίζουμε τους ανθρώπους! Είχαμε ευκαιρίες να τους δείξουμε την έξοδο και δεν το κάναμε ως λαός.

Όπως και να χει γιατί τώρα μας ήρθε να τους βρίζουμε; Αμαρτία ρε παιδιά! Τις επιλογές μας βρίζουμε, εμείς λέμε τους εαυτούς μας μαλάκες!

Ας προχωρήσουμε όμως! Φτάνει! Και το αγγελούδι που με πρήξατε στο facebook πήγε στον παράδεισο και ο αστυνομικός στη φυλακή! Ε φτάνει πια! Καιρός να πάμε παρακάτω!

Και πάω… σήμερα ήταν μια ωραία μέρα για μένα. Ευχάριστα γενικά νέα και σε προσωπικό επίπεδο και σε επαγγελματικό μιαςκαι στη σχολή είχα κάποια σχετικά καλά αποτελέσματα. Όλα φαινομενικά καλά… Τα γνωστά παράπονα βέβαια πάντα παίζουν! Γιατί ειμαι και πάλι single; Γιατί συνήθως όλα πάνε στραβά (μην κρίνετε απ΄την σημερινή ημέρα); Και πάλι βέβαια δόξα το Θεό να λέμε που κάθε πρωί αντικρίζουμε τον ήλιο…
Όλα καλά θα πάνε μωρέ… έτσι δεν είναι; Απλά καιρός είναι να ξεκολήσουμε απ’ την μιζέρια